carrion de los condes-melide

Ma.29 juni Hostal La Corte in Santa Maria Carrión de los Condes

Als we de rekening hebben betaald en onze fietsen weer hebben bepakt, gaan we op weg naar Carrión de los Condes. Vandaag fietsen we de provincie Palecia( Castilië-León) binnen en op de grens van Léon en Palecia staat een gedenkteken, een routekaart is er goed en overzichtelijk naast geplaatst en het wordt vlak,
kaal en té heet om er te fietsen-/of wandelen omdat we er enkele wandelaars treffen en zij ons vragen om foto’s te nemen van hen bij het gedenkteken maken we even een stop en vanaf hier gaat onze weg weer samen met de wandelende Pelgrim. Het zal ongeveer tegen een uur of elf geweest zijn dat we echt aan koffie toe waren en we een hostal binnengingen. Het leek op de Haciënda van hidalgo Don Quichote ,
de toegangspoort met daarin ook zijn stalen beeltenis (cortén),een kleine herinnering aan de reis met mijn moeder en Ine als gids van Kras-reizen. We zien een aantal lage woningen aaneengeschakeld en iets verderop is een mooi zwembad. Daarachter ligt het terras waar we plaatsnemen en een kop koffie bestellen. De vrouw des huizes vraagt of we een grote of een klein willen.


Doe maar meteen een grote zeggen we en als ze daarmee komt aanzetten
staat er juist een mevrouw rond te kijken waar ze zal gaan zitten.
We nodigen haar (Nora) uit aan onze tafel en er ontstaat een zeer geanimeerd gesprek over ieders beweegredenen om deze reis te maken. Zij heeft hem al 3x gemaakt met een gehandicapte broer, die deze keer niet meer meeging i.v.m zijn zwakke gezondheids toestand. Haar man, die anders ook mee ging heeft haar dringend geadviseerd om eens alleen te gaan en de reis zelf te ondergaan. Het blijkt een schot in de roos en zij heeft geen probleem met het alleen lopen. Vandaag neemt ze een extra dag in deze herberg met luxe faciliteiten en komt bij van een klein blessure aan haar voet zodat ze de reis alleen verder kan maken. Ze verteld dat onderweg velen zich bij elkaar voegen en ze heeft momenteel behoefte aan rustig verder gaan zonder verhalen aan te horen en ze haar eigen gedachten kan hebben. Zo zie je maar, te voet heeft ook zijn voor- en nadelen. Ze hoort ons verhaal aan en schrijft ook op dat ze ons ontmoet heeft, ze gaat ook in de Kathedraal van Santiago een schietgebedje doen voor degene waarover ik haar heb verteld, bijzonder hoor. Na de koffie wensen we haar nog een Buen Camino en trappen heerlijk verder op weg naar Carrión de los Condes. Onderweg wordt het wel steeds warmer en we besluiten daarom dat het beter is om op tijd te stoppen. Tegen 13.30 komen we aan, we zijn op de helft van de Spaanse route!!! We gaan eerst de spullen binnenzetten en dan op zoek naar een fietsenmaker voor de Standaard van Jan zijn fiets, een of twee nieuwe boutjes vraagt hij aldaar en repareert dit samen met de eigenaresse. Intussen kijk ik wat in de smalle straatje rond en wat zien ik??==> en heuse Herbie auto…. Onze fietsen stallen we achterom op een klein binnenplaatsje, achter enkele appartementjes maar, een e.a. wordt wel afgesloten en als we de fietsen morgen weer willen meenemen, moeten we de sleutel vragen aan de receptionist(e). Een mooie kamer krijgen we aan de achterkant(lekker rustig), Aïsha zou hem zo hebben gewild, helemaal roze met muren, dekbed en al. Och het is maar voor een nachtje…. We besluiten eerst alle kleding te wassen, op te hangen in de “droogkast”en dan de stad te verkennen. We willen weer wat opsturen naar huis, helaas is het postkantoor nu gesloten en moeten we wachten tot morgenvroeg. No problem, dan naar een terrasje op zoek. Zó, nu is het ook voor ons even Siësta… Na het middagdutje gaan we de Kathedraal in voor een stempel en bezichtigen deze, , het plaatsje heeft mooie oude straatje zoals zo vaak in de Spaanse dorpjes daar slenteren we wat en drinken in een cafeetje (met airco) een heerlijk glas fris, dan weer de warmte in,pfffff…. Ook ik merk dat de temperatuur wel heel hoog begint op te lopen vooral tegen 18.00u, het koelt ook bijna niet af, alleen ’s-nachts wordt het pas een paar graden kouder..Laat op de avond besluiten we toch weer in het hotel te eten, het wordt een lokale specialiteit, varkenspoot ……..
en erná een toetje uit een plastic bekertje!! Ach,…..

Di.30 juni hotel Codorniz Sahagun
Vanmorgen, na een heerlijk ontbijtje pakken we de boel weer op en vertrekken richting, SAHAGUN. Het pakketje even snel op de post en weer verder, we verlaten Carriön de los Condes over de mooie brug vanwaar je een prachtig gezicht op de Nuestra Señora Kerk hebt. Het landschap laat vele graan akkers zien en de tocht blijft dan ook een hele tijd saai, stenig en warm, na 10.00u is het al 28° en gelukkig is het vandaag ‘maar’ 40 km. De tocht gaat over een roodbruin kiezelpad, wel te doen maar och, och, onze arme fietsbanden. Gelukkig dus een niet al te zware dag, omdat het zo warm is gaan we regelmatig even stoppen om wat te drinken en de 1e koffiestop is al na ongeveer 20 km in Ledigos. Omdat het boekje beschreef dat er niet veel te koop was in deze omgeving hadden we niet verwacht nu al aan de koffie te kunnen, een klein straatje in gefietst omdat ik een bijzondere berg zag met gaten en schoorstenen. Inderdaad ingegraven huisjes in een berg, sommigen al goed gerestaureerd en anderen nog in originele staat. Het blijkt een plek waar je heerlijke koffie kunt kopen….
en ook nog een winkeltje waar je wat kopen kon. We treffen hier een cameraman en zijn gezin, zij maken de tocht uit nieuwsgierigheid omdat ze hoorden dat er zóveel mensen pelgrimeren. We zullen ze regelmatig tegenkomen. De laatste 10km. Fietsen we over de “Oude”weg langs een spiksplinternieuwe snelweg en dat is best gemakkelijk, bijna vlak te noemen, het is alleen wel erg lawaaierig. Deze authentieke streek is bekend om de vesting hier van de Tempeliers. Vlak vóór Sahagun verlaten we de Provincie Palencía en komen we de provincie León binnen fietsen. Het laatste stukje gaat ook best snel, we arriveren dan ook vroeg en al voor we het hotel bereiken staat er een vrouwtje te roepen kom hier logeren en wenkt ons met beide handen, loopt naar het midden van de straat en probeert ons over te halen. Helaas voor haar hebben we al een kamer geboekt in hotel Codorniz even verder op t.o. de kathedraal San Juan de Sahagun. Bij ons hotel is het aan de achterkant heerlijk fris en daar strijken meerdere mensen neer voor een borrel. Daarna gaan we lunchen, het is er erg druk vanwege de bouwvakkers van het naastgelegen pand dat wordt verbouwd. Deze harde werkers worden dan ook snel voorzien van hun maaltje en wij kunnen best wachten onder het genot van een wijntje. Het eten dat ik even later bestel, blijkt uitverkocht maar ik kan wel iets anders bestellen. Als dat dan op tafel verschijnt is het niet helemaal gaar, dat gaat terug naar de keuken hè hè en even later kunnen we dan eindelijk eten. We lezen bij het mooi gerestaureerde VVV kantoor dat dit de helft van de Camino zou zijn en gaan hier naar binnen voor meer informatie over het stadje en naar het oude gerestaureerd hospitaal waar we een speciale oorkonde kunnen krijgen die in de ze tijd weer in ere hersteld is doordat men de stempel ontdekt bij het restaureren van het hospitaal uit de vroegste pelgrimstijd. Hier zijn we op de helft van de Spaanse
Camino We halen hier dus ook een stempel tegenover ons hotel bij het VVV. Daarna zoeken we de derde Mudajár Kerk, die al in de Codes staat vermeld en een rijke historie kende. In de tijd van Karel de Grote is de naam San Fagún (een Romeins heilige) samengevoegd tot Sahagun. De Kerk, La Peregrína, is prachtig gerestaureerd en we zien bij hier ook de moderne mogelijkheden verbonden met oude historische gebouwen in het, uit 1260 stammende pelgrimshospitaal, dat behoorde tot de Franciscaner Kloosterorde. Hier kunnen we rondlopen met onze eigen telefoon die via de wifi alle gegevens binnenhaalt en zo ons op de hoogte brengt van alle veranderingen door de eeuwen heen. Aan het einde als we weer naar buiten gaan krijgen we het de ons felbegeerde papiertje, de in ere herstelde Pelgrimsoorkonde, daarna gaan we lekker het stadje verkennen, drinken op het pleintje een bier en kijken waar we vanavond zullen eten… Aan de ene kant van het plaza Major een biertje drinken uit een bevroren glas en later aan de andere kant lekker gegeten en ondertussen kijken naar de vele spelende kinderen op het plein. Gezelligheid alom met alle Spaanse families die ook daar aten. Niet al te laat naar bed vanavond ook al zijn we niet moe, morgen weer vroeg op om de hitte vóór te blijven….

Wo.1 juli motel Cancun Léon, Ardón
De volgende morgen willen we voordat we uit Sahagun wegrijden toch de oorkonde opsturen en gaan naar het postkantoor met de oorkondes in een tijdschrift gestopt zodat ze niet gekreukeld aankomen in Nederland, dat zou jammer zijn van zo;n mooi document. Het stadje laten we achter ons. We gaan er weer tegenaan vandaag, we besluiten vandaag halverwege onze route om niet naar León te fietsen en zoeken ten zuiden van deze zéér drukke en warme plaats een onderkomen. Via Booking.com voor vanavond een motel gereserveerd in een klein plaatsje Ardón genaamd. De route gaat vooreerst weer een heel stuk langs de snelweg en dat is niet erg prettig, heel lawaaierig en saai alhoewel we zien dat in de verte het landschap hoogland wordt. Pas bij El Burgo Ranero komen we in wat romantischere en dromerige dorpjes terecht. Hier drinken we een kopje koffie en als we weer verder gaan zien we onderweg héél veel nesten van ooievaars. Een prachtig gezicht en ergens zien we dat het dorpje zo goed voor deze dieren is dat het metershoge nest op de kerk van el Burgo een ooievaarsechtpaar zit met 2 jongen.. We komen onderweg ook nog een Franse tegen die op haar terugweg naar Frankrijk opok een tweetal franse jongeren aan spreekt. Omdat we denken dat ze iets met haar fiets heeft stoppen we en komen zo in een geanimeerd(in het engels) gesprek terecht. Men informeert naar Jan zijn verwondingen en dat leidt tot zeer verhelderende uitspraken. Dan op weg naar Mansilla de las Mulas ( stempel)waarna we onderweg een bezoek brengen aan het oudste kerkje van onze route; San Miguel de Escala dat werd gebouwd op een van de rituele grotten uit de prehistorisch sterrenbaan. Vanaf hier gaan we in zuidelijke richting om dat we niet naar León willen. Daarom hebben we onderweg een motel geboekt en hopen daar niet al te laat aan te komen het weer dreigt steeds om te slaan maar we houden heet droog alhoewel het flink waait. Als we in Ardón aankomen moeten we toch wel 2 á 3 keer vragen waar het motel is en uiteindelijk hebben we tegen 16.30u onze bestemmeing bereikt. Het is eigenlijk wel heel gek hier, een motel met slagbomen,een weg eromheen, en een intercom. Dit hadden we niet voorzien en het duurt even voor er iemand zich meld op onze belletjes. Wat blijkt…. Deze dame runt dit motel in haar eentje en als we niet direct doorhebben hoe het werkt brengt ze ons persoonlijk naar
onze kamer en legt het nogmaals uit . Onze fietsen kunnen in de grote garage waarvan de deur tevens je ingang is. Handig omdat we nu veel ruimte hebben om ons wasje op te hangen. Lekker rustig hier, we zien maar 1 auto binnenrijden en daarna blijft het stil. We bestellen wat te drinken en doen ons tegoed aan de lekkere knabbeltjes die we bij ons hadden. Ook liggen we lekker lui bij te komen maar het gekke is, ik krijg hier de kriebels, óveral spiegels, dat wil je toch niet maar het is een motel dus……. Ondertussen kunnen we lekker onze administratie doen en ons volgende hotel zoeken op internet en rond 19.00u. bestellen we een pizza, later nog een ijsje na. Als je wat wilt eten of drinken, kun je bestellen via de telefoon en daarna komt het in een draaibaar luikje bij je binnen. Betalen doe je bij uitchecken en daarom zien we de volgende dag dit alles op de rekening, het klopt en na betaling pakken we in en melden ons met de fietsen weer vooraan bij de receptie. Het duurt errug lang eer ze verschijnt (controle kamer) maar uiteindelijk kunnen we uit dit saaie plaatsje weg.



Do.2 juli hostal Coruña, Astorga
Vandaag naar Astorga zo’n 62 km vanaf hier maar we moeten onderweg nog wel iets afgeven zoals we in ….. aan iemand hebben beloofd. Het is herberg San Miguel in Hospital de Órbigo . Hier halen we ook de 1e stempel van vandaag. Maar voordat we daar zijn moeten we eerst nog een cafeetje zien te vinden of een bakker om te ontbijten en dat valt nog niet meer. Terwijl we door fietsen naar Valdevimbre
en navraag doen, worden we doorverwezen tot in Fontecha een kleine 20 km fietsen eer we aan een ontbijtje kunnen zitten en dat in Spanje waar bijna iedereen buiten de deur een koffie haalt… Affijn, we kunnen wel tegen een hongerige maag en als we Fontecha binnenfietsen is onze verwachting (te) hoog gespannen, koffie ?? ja maar ontbijt??? Gelukkig nog wat cakejes en een stel ingepakte koekjes, daar zullen we op moeten doorfietsen tot de volgende grote plaats, jawel Hospital de Órbigo…. Wanneer we daar de mooie historisch brug overkomen zien we eronder een brede bedding van een rivier waarin het water nog maar en klein smal beekje is, de droogte is hier echt verschrikkelijk Eerst zoeken we waar we onze brief moeten afgeven(aan het einde van het centrum, maar dit is helaas dicht!) en daarna fietsen we terug richting een leuk café bij het begin van de Romeinse brug (18 stenen bogen) alwaar we onze “schade”van vanmorgen inhalen met een lekker brood met tortilla. Smullen!!! We gaan opnieuw kijken bij de herberg San Miguel en zien dat de deur geopend is gelukkig, we melden ons en geven de brief af. Men kijkt een beetje raar naar ons en begrijpen niet goed waarom we dit afgeven, wij weten niets hiervan en kunnen alleen maar gissen over een verklaring. Dan kan ik gelukkig daar nog even van het toilet gebruikmaken (wel de schoenen uitdoe graag) krijgen een stempel en fietsen we na wat heen en weer zoeken, de route weer op richting Astorga. We fietsen gelukkig niet meer via de grote weg maar via een mooie vlakke weg totdat we Posadilla een buiging maken met de route langs het spoor(moeilijk te vinden, goed opletten) en volgen daarna een prachtige bedding van het riviertje de rio Tuérto..we fietsen dit mooie stuk tot in Astorga. Eer we binnen fietsen moeten nog wel even een stukje klimmen zeg, maar als we in het centrum aankomen zijn we dat alweer vergeten en zoeke we nog eerst naar een fietsenmaker voor Jan zijn motorgeluid. Dat is een beetje hard en we weten niet of er iets aan moet worden gedaan. We vinden deze midden in het centrum maar hij denkt, na zelf een stukje fietsen dat het niks bijzonders is en we gaan naar ons hotel, Coruña dat aan het
einde van het centrum gesitueerd ligt. Men is hier zéér behulpzaam en vriendelijk, lijkt een familie bedrijfje te zijn. Niet heel luxe maar goed en schoon We kunnen onze fietsen in een grote opslagruimte neerzetten en zien dat er nog meer fietsers zijn evenals 2 motoren. Daarna installeren we ons, en na ons dagelijkse ritueel van douchen, wassen en drogen, lopen we naar de stad. Niet meer dan 10min.
En daar gaan we het bisschoppelijk paleis van Gaudi bekijken nadat we bij het VVV om de 2e stempel voor vandaag hebben gevraagd. De laatste 200km moeten we daar wel om denken, want 2 stempels per dag is gewenst als je aflaten wilt verdienen!!! Astorga is een kleine hoofdstad in de Maragatería-streek en had in de hoogtijdagen van de pelgrimages 22 hospitales.
Ook heeft Astorga een mooi Plaza Major waar we lekker wat gaan drinken en daarna een beetje het centrum verkennen. We ontdekken een mooie stadsmuur en een poort Puerta del Sol, en zoeken in het centrum nog naar kleine cadeautjes die we evt. mee kunnen nemen. We vinden niks maar zien overal al aanbiedingen van chocolade maar kopen dat niet, we hebben uiteindelijk toch lekker “gewinkeld”….. Waar we gaan eten is ons om het even en dus blijven we zoeken, vinden uiteindelijk op het Plaza Major een plekje bij café Posaje waar we eerst een lekker wijntje nemen en daarna bestellen we het dagmenu… dat is overal voldoende voor ons, zeker als we soms nog vooraf wat olijven of een ración calamares bestellen…. We genieten volop, zeker nu we het einde van onze reis dichterbij voelen komen. Het zal weldra over zijn met “onze” weg en wordt het nooit meer hetzelfde. We lopen weer terug naar het hotel en als we naar bed gaan slapen we snel in ondanks het gekrijs van kleine kinderen buiten.



Vrij.3 juli Hotel Aroi Bierzo Plaza Ponferrada/feestje tempeliers
Deze morgen hebben we in het café-gedeelte een minimaal ontbijtje waarna de eindafrekening meevalt (drankjes van gisteren en het laten transporteren van onze fietstassen). Vandaag fietsen we zonder de tassen omdat het een groot hoogteverschil zal zijn vandaag en we willen onze accu’s ontlasten omdat fietsen naar 1500mtr. al een aanslag op de batterijen is. We zullen vandaag naar Cruz de Ferro fietsen om daar mijn “bagage” steentjes neer te leggen bij alle andere…. Het is een warme dag maar we schieten lekker op de weg is lekker beschut en het zonnetje heeft niet zoveel grip op ons. Wel is het flink klimmen van Castrilla(900mtr.) naar Foncebadón(1425mtr).Als we daar bij het restaurant aankomen waaien we bijna van onze fietsen af zó hard waait het. Het zand waait in je ogen en de afgedekte ingang van het restaurant is om die reden achterom. Onze bagage is er al en nadat we een stempel hebben gevraagd nemen we er ook nog een kopje koffie. Terwijl we daar zitten komt er een Spanjaard (goed getraind) bij ons zitten, hij is al 70 en heeft een hartkwaal, maar zoals hij zelf zegt hij is verslaafd aan het fietsen in de bergen. Hij is lokaal bekend en wil eigenlijk wat eten maar daar heeft de restauranthouder nog geen tijd voor, al heeft ie even later wel een broodje ham voorgezet… Kóm we moeten verder naar Ponferrada waar we ook zijn geweest met de reis van Inèz. Nog zo’n 2,5 km en we zijn bij het cruz de ferro, we stappen af zetten de fietsen op slot en klimmen de berg op naar het kruis.

Daar neem ik mijn camelbag van mijn rug en plaats de 10 stenen in een rondje bij elkaar. onderaan de pilaar en doe zo een schietgebedje bij ieder steentje dat ik neerleg, voor mij is hier mijn doel volbracht. Nu nog naar de kerk die hier is geplaatst maar helaas… gesloten, dan maar naar de heilige plek (ronde steen) en nemen nog wat foto’s. Er zijn maar een paar pelgrims en een vraagt ons van hem op de berg te fotograferen. Dan óp naar de Irago pas een kort stukje van 3,5 km maar steíl 12%!!!! Daarna komt net zo’n steile afdaling en we gaan soms met wel 50km de berg af… geen nood alleen maar als het recht en overzichtelijk is. Onderweg komen we nog door el Acebo, waar de weg soms zo steil en hobbelig is van de stenen dat ik afstap en ook Jan doet dat af en toe. We fietsen steeds naar beneden, lekker maar onze remmen krijgen het zwaar te verduren en zo nu en dan stop ik om dat ik zo hard moet knijpen dat ik bijna geen kracht genoeg had en even op adem moest komen. Gelukkig duurt dit maar 14km!!! Dan komen we in Molinaseca aan en weten dat we er bijna zijn. Het is nog maar een kleine 5km en dan zijn we in Ponferrada (540mtr.)
Hier zijn we ook al eerder geweest en we fietsen dan ook bijna in een ruk naar het hotel op de markt en
halen direct een stempel De laatste keer dat we hier waren was er een stadsfeest en iedereen was in klederdracht gekleed, nu zien we een lokale markt voor het festijn van de Tempeliers ( diner at the castel) dat is voor de lokale bevolking hét feest van het jaar. Hier bevond zich ook ridderorde van de Tempeliers, en er was een feestje vanwege het zoveel jarig bestaan (750?) De Burcht is dan ook niet te bezichtigen vanaf 16.00u horen we van een mooie Dame in een prachtig groene jurk. Gelukkig hebben we dat al gezien de vorige keer. In deze omgeving hadden de Romeinen rond 1000 n.Chr. een v/d grootste goudmijnen in Las Médulas en daarom zich hier gevestigd. Tussen de 12e en 14e eeuw bouwden de Tempeliers hier hun laatste Bastion om als geestelijke ridderorde de pelgrims te beschermen. We slapen in een heerlijk ruime kamer maar we moeten onze fietsen de kelder in dragen en we zijn daarmee niet de enige. Hier horen we ook dat de volgende dag eens stevige klim zal worden, dan morgen toch maar weer reserveren voor de bagage?? We zien het nog even aan en gaan de lokale markt verkennen, drinken wat op een terrasje en zitten ’s-avonds voor ons hotel lekker aan een tafeltje op het plein waar verschillende muziekflarden ons diner opluisteren. Wij zitten er rond 21.00u. maar de Spanjaarden komen er pas tegen 22.00u binnen om er te eten. Dat zou voor ons echt te laat zijn vanwege het opstaan ’s-morgens. We gaan slapen….



Za.4 juli Casa rural Venta Celta, O’Cebreiro
Vanmorgen na het ontbijt toch maar besloten om onze bagage op te laten halen en naar O’ Cebreiro te laten brengen en dat bleek later een prima zet. Het zou een stijging van weer zo’n 800 mtr. worden vandaag en of de batterijen dat zouden halen?? Ik was in ieder geval erg blij dat we dat hadden besloten. Op weg naar Columbianos hebben we wat lopen zoeken, vragen en uiteindelijk vonden we de goede weg hiernaartoe. Gelukkig dat ik een beetje Spaans kon en de weg vroeg aan enkele vrachtwagenchauffeurs waarvan er eentje de omgeving kende en afwist van de tunnel die we zochten, gelukkig, we zijn weer op de goede weg en komen onderweg nog op het lumineuze idee om in een klein dorp een 1e stempel van die dag te halen. Bij de tweede kerk in Camponaraya konden we er bijna niet onderuit, degene die daar de stempels zat uit te delen stond ons al van verre te roepen en wenken, zoveel toewijding daar mag je niet omheen en zo deden we ook een duit in dat zakje daar. Veel van de kerkjes zijn allemaal van het zelfde en daarom bezoeken we alleen de meest interessantste. We fietsen door en lunchen onderweg nog even langs de kant van de weg op een muurtje bij een groot gebouw, er is hier nergens anders iets waarop we kunnen zitten. Even verderop kopen we nog een ijsje en dan trappen we lekker door naar Villafranca , zetel van de Aartsbisschop in de 12e eeuw, alwaar we op zoek gaan naar een restaurantje dat we zéker denken te kunnen terugvinden (eerste Spanje reis met Inès). Helaas, het neemt ongeveer een uur tijd in beslag maar vinden doen we het niet, ook niet nadat Ine ons via de app heeft geholpen met onze herinneringen op orde brengen. Jammer, dan maar een lunch doen in het prachtige stadje op de markt ook heel gezellig. We moeten nogal lang wachten en vragen nogmaals om onze bestelling( 2 bocadillos con jamón) maar deze zijn zijn zó groot dat we besluiten er eentje me te nemen en later te eten. We moeten nogal wat klimmen en deze bergen hebben een veelzijdig uitzicht. We fietsen helemaal om een dal heen en als we aan de ander kant terug kijken zien we hoe de snelwegen zich overal tussendoor slingeren, net als wijzelf. Prachtige vergezichten, ruw landschap maar toch ook weer mooi door de bomen en lieflijk gelegen oude
historische dorpjes zoals O’ Cebreiro waar naar we op weg zijn… Het weer blijft mooi en als we aankomen in hotel Casa Rural la Venta Celta hebben we een kamer gekregen recht boven het restaurant. Niet verkeerd, buiten is de trap naar boven en als we onze dagelijkse routine van douchen,wassen en omkleden hebben gehad gaan we buiten op een bakje zitten om ons overgebleven broodje Serrano te nuttigen onder het genot van een biertje. Dan komt er een dame (Mona uit Denemarken) aan de overkant naar buiten en gaat naast ons zitten en komt zo met ons in gesprek. Ze komt uit Denemarken, heeft ook zelf veel verhalen te vertellen en ondertussen neemt ze wat van onze ham die veel te rijkelijk op het lunch broodje zat… We gaan ook nog even een stempel scoren en dan aan tafel. Het is er erg druk en het verbaasd ons dat er aan een kleine bakplaat zóveel kan worden bereidt. Het smaakt heerlijk en als we het toetje hebben gehad is er tijd voor een wandelingetje. Het begint nu wel wat mistiger te worden en ook gaat het harder waaien, benieuwd hoe dat morgen vroeg zal zijn. De vorige keer dat we hier waren was het zó mistig dat we er bijna geen diepte van het dal door zagen. Voor nu lekker naar bed en slapen, maar midden in de nacht zo rond 04.00u. begint er ergens een auto te toeteren en komen er nieuwe mensen binnen die van hieruit hun tocht zullen lopen. Ik ben klaar wakker van al het gestommel en gepraat het maakt dat ik ook bijna niet meer verder slapen kan.

Zo.5 juli pensión-Albergue Puenta Ribeira, Sarria
Als ik dan toch ontwaak rond 07.30u. viel dat gelukkig mee. We ontbijten snel en na het oppakken gaan we vandaag er weer een mooie tocht van maken. Maar….het weer zit niet mee,
zoals de vorige keer het is zéér mistig en koud. We trekken een extra jack en veiligheidshesje aan en doe de regenhoezen om onze tassen. Het zicht is zó slecht dat we de weg bijna niet kunnen zien of de volgende bocht, afdaling of andere weggebruikers. Gelukkig komen we via de Alto San Roque(1270mtr.) met het zoveelste pelgrimsbeeld aan op de Alto de Poio, er zijn veel andere pelgrims. Enkel vragen ons of dat we een foto van hen willen maken, ze doen dat daarna ook even van ons samen. Dan weer op weg met een flinke afdaling naar Triacastela (665mtr. klooster) Pfff… gelukkig hebben we tijdig onze remblokjes laten vervangen en met de remschijven op de fietsen is het prima te doen.. Met nog maar een kleine 10km voor de boeg besluiten we in Samos een stempel en nog een kopje koffie te halen.

Samos heeft een prachtig barok kasteel van San Julían maar omdat het geen fijn weer is hebben we geen zin om het te gaan bekijken en fietsen we door..Het blijft koud en naargeestig vandaag maar gelukkig zijn er wegrestaurants en kunnen we ons lekker opwarmen, en ff uitrusten, het is steeds flink dalen en af en toe een klim. We fietsen weer door naar Sarria en al hebben we niet zulk mooi weer als we hadden, we zijn blij dat we er zijn en zoeken ons hotel, dat is nog niet gemakkelijk omdat er een omleiding is in het centrum en daar ligt ons hotel nu juist. Na wat heen en weer vragen bereiken we toch dan een prachtig nieuw hotel, de beneden verdieping van een flat, waar onze fietsen een mooie aparte plek krijgen, er ook wasmachines en droog trommels zijn en we er ook een heerlijk nieuwe ruime kamer krijgen. We hebben zin in een uitgebreide lunch omdat het zondag is. We gaan ná ons ritueel van iedere dag( ook batterijen aan de lading) lekker stappen, achter ons hotel de brug over. Ze zijn hier met vernieuwen van deze historische brug al 2 jaar bezig horen we en aan de oever liggen verscheidene restaurants. We zien een mooi plekje en als we zijn gaan zitten komt de ober ons vriendelijk vragen wat we willen. Het wordt eerst een biertje en een wijntje en dan vragen we ook om de lunchkaart. Er staan heerlijke gerechten op maar we besluiten het dagmenu te nemen. Het zonnetje is er intussen en het is heerlijk weer aan het worden, de straten zijn overschaduwd met bomen en de boulevard is vol mensen die heerlijk flaneren, elkaar begroeten en ook neerstrijken om er te eten. Hè, leuk steeds zoveel mensen om je heen en eigenlijk onderdeel te zijn van zoveel gezelligheid.. Het eten is heerlijk en nadien gaan we even het stadje in om te zien wat het centrum biedt. Dat valt een beetje tegen en daarom gaan we naar ons hotel terug en pitten een stukje de middag door. Rond 19.00u worden we wakker en gaan het café in en drinken er wat, kletsen me de eigenaar die een beetje engels kan en vragen om een stempel. Die kan hij echter niet geven want hij bezit er een alléén voor wandelaars, jammer dan maar naar het VVV