Lectoure-St-Jean Pied de Port

Za.13 juni Mme Sellin Lectoure regen en onweer
Vandaag heb ik een lokatie gevonden vanuit het boekje en als we er bijna zijn heb ik afgesproken om te bellen, zij zal dan ons komen ophalen zodat we niet verdwalen. De stad uit langs het kanaal laterale á la Garonne gaan naar de bruggen bij Malause, een etappe plaats aan de oude weg waar men met een bootje over de rivier gezet kon worden en waarna een mooie vlakke rit volg tussen de boomgaarden en zonnebloemen tot aan de brug over de Garonne . Ook hebben we een prachtige tocht langs de oevers van
de Tarn en komen via Auvillar en Miradoux op de kruising van de D23 met de N21 aan, waar we hebben afgesproken om te zullen bellen met Mme Sellin. We arriveren vroeger dan gedacht en als we haar aan de telefoon hebben spreekt ze af dat ze over een klein uurtje er zal zijn. Gelukkig voor ons is er schaduw op de picknickplaats waar we wachten , we drinken onze frisjes en eten wat fruit. Het uur is eigenlijk zó voorbij en als ze arriveert in de auto, kunnen we rechtsaf achter haar aan fietsen de drukkere N21 op naar haar woning. Ze legt uit dat we een eigen huis hebben waar vanavond ook nog twee andere pelgrims zullen logeren. Ze weet eigenlijk nog niet of ze nu ons in de tweepersoonskamen legt met een groot bed of die met de twee aparte bedden. Het wordt de laatste, maar als ’s-Avonds blijkt dat het twee mannen zijn dan heeft ze wel een beetje spijt. Fijn voor ons dat we op tijd binnen zijn, na 16.00u. wordt het slechter weer en het begint aardig te onweren, we hopen de de anderen wel droog kunnen binnenkomen, het weer is niet pluis buiten. Helaas voor hen heeft de regen hen overvallen en ze komen aan met kleddernatte schoenen en kleding. Die kunnen ze gelukkig wel drogen in de machinen maar hun schoenen moeten omgekeerd en met kranten gedroogd worden. Het zijn beide Fransen en gelukkig voor Jan kunnen ze een beetje Engels spreken. Maar als het te moeilijk wordt dan haakt er eentje af, de ander (een leraar) is bereid ook met Jan te communiceren. We eten met zijn allen bij MmeSellin, in hun huis naast het onze.
Er is nog een gast die ook mee-eet en als blijkt dat wij met de fiets zijn heeft hij geen goed woord over voor het vervoermiddel, dat is geen manier voor een plegrim volgens hem. Daarop meld ik dat eigenlijk ieder zijn eigen weg gaat, dat kan hij wel beamen. De maaltijd is enorm en we worden volgestouwd met een soep, cassoulet met sla en een toetje na rijjkelijk voorzien van witte of rode wijn. Wij zijn er voorzichtig mee, maar ze dringen erg aan. Als daarna moet worden afgerekend is het gedaan en gaat iedereen terug naar zijn eigen kamer. Bonne Nuit….

Zo.14 juni Mmm Sellin Lectoure
We blijven vandaag ook nog hier, het regent nog en we denken dat dit morgen verbeteren zal. Het is echter ’s-middags al mooi weer en we fietsen daarom toch even Lectoure in om het te verkennen. We dalen vreselijk hard af het stadje in en we gebruiken geen ondersteuning vandaag . het centrum is zo gevonden maar helaas zijn de restaurants met hun lunch bezig en we gaan daarom door naar een oud ziekenhuis ingericht als antiek en curiosa hal. Hierin bevinden zich diverse leuke winkeltjes waar we rustig van alles bekijken, glas, Napoleon spullen, oud kinderspeelgoed, mooi linnen en veel belangstelling van lokale bevolking. Daarna gaan we naar het centrum terug om iets te drinken maar dan is bijna alles al weer gesloten. Gelukkig is er nog een koffiewinkeltje open, waar men ook leuke cadeautjes verkoopt. We drinken wat op het terras en rond 17.00u gaan we terug. We eten stokbrood met franse kaas , en een soepje erbij, wijntje en we hebben het dan ook naar onze zin. Wel is het een beetje killig in huis, geen verwarming maar wel een lekkere bank waar we in kunnen kruipen. Niet al te laat gaan we naar bed en hebben een heerlijke nachtrust hier, wat een stilte….

Ma.15 juni Chateau le Hagêt
Vandaag is het nog steeds een beetje donker en we hopen dan ook dat we het droog houden. We gaan vanaf Lectoure, een van de vele historische pelgrimsroutes op, die zich via Marsolan naar Condom en Eause slingerde. Dan maakt de fietsroute een switch naar B Île-de-Noé, dat aan de zuidelijke Jacobsroute ligt en vanaf Arles via Auch naar Pau voert.
Het is geen zware dag vandaag, veelal een beetje helling en ook flink dalen in Terraube. Daarna op weg naar de koffie, dat laat echter op zich wachten en ik krijg er toch echt héél véél zin in. Wáár is de koffie???? In st.Puy denken we dat te kunnen vinden en als we in het centrum aankomen zien we een groot overdekt terras waar men klaarblijkelijk aan het opruimen is van een feest gisteren. Het café is gesloten, en we worden verwezen naar een allimente bij de benzinepomp. Gelukkig , we kunnen koffie drinken en ook koop ik een broodje met een blik tonijn voor vanmiddag. Als er een half uurtje is gerust gaan we weer op pad richting Castéra-Verduzan waarna een leuk tochtje langs de oever van een riviertje de Lárranchélan, door het dal van de Baïse en als we in Biran aankomen kunnen we daar even lunchen. Een ministadje met een rijke geschiedenis van Pelgrimages en legendes over Maria en een kapel….

Het laatste stukje vandaag wordt het minder weer, de regenjassen/of cape gaan aan en de tassen krijgen een hoes, we denken het niet droog te houden en inderdaad het gaat miezeren…Gelukkig hoeven we niet meer zo heel ver en omdat het wegdek niet je dat is schieten we maar langzaam op. Het dal langs de Baïse is wel goed te doen met droog weer maar met regen is het een beetje smalletjes, dan heb ik liever iets meer ruimte. Vanaf I’sle-de-Noé fietsen we weer over de oude historische pelgrimsroute St Jacques, de via Tolosana die vanuit Arles over Toulouse gaat. Daarna volgt een klimmetje en de afdaling van de Lizet naar Montesquiou, een oud en vergeten vestingstadje. Hier hebben we een ovenachting op een kasteel geboekt, het wordt een gite op het park. Een mooi park aangelegd rondom een kasteel dat wordt beheerd door een Fransman die getrouwd is met een Nederlandse, de fam. Passera op het kasteel Le Haget.

Zij is erg aardig en runt samen met personeel het geheel. Wel moeten we in een keer onze boodschappen meenemen omdat zij niet altijd in de receptie kan zijn, geen probleem. Het is ook gemakkelijk dat wij een lakenpakket kunnen kopen omdat de mummie slaapzak wel erg smal is en een beetje aan de korte kant voor Jan, een stevig pakket van een onderlaken een hoeslaken en een sloop voor €7,50,- een schappelijke prijs. We besluiten dan ook als we nog eens zo’n locatie treffen deze mee te nemen zodat we ze opnieuw kunnen gebruiken.
Prachtige trouwlocatie waar alle gasten kunnen overnachten, met een zwembad en waar we genoeg boodschappen kunnen doen om de avondmaaltijd te gebruiken. Er is op dat moment geen restaurant open, alleen in de weekenden met een bruiloft, gedurende de rest van het seizoen hebben ze gewoon een soort camping. Wel vers brood als je het op tijd besteld. Het blijft regenen en we besluiten dat als het morgenvroeg nog zo is, we er ook een 2e nacht aan vastplakken hier. Het Buitenzwembad heb ik wel even uitgeprobeerd toen het zonnetje toch ff doorkwam en daarna was het lekker genoeg om onder de veranda te zitten met een glaasje en een knabbeltje.
Di.16 juni Chateau le Hagêt
Vannacht heeft het ontzettend geregend en het is nog steeds niet droog als we de volgend morgen wakker worden, we ontbijten en als we hebben ontbeten met wat toast, een eitje en yoghurt, pakken we alles hopende op verbetering. Maar eenmaal alles op de fiets gepakt en daar begon het toch weer gestaag te regenen, afpakken die handel en lekker binnen blijven, we melden dit en kopen voor vandaag ook weer levensmiddelen in, verhongeren doe we echt niet hier.
Mevr. Passera verteld ons wat meer over de gang van zaken op het landgoed. Zij hebben het uit een faillissement gekocht en al snel bleek dat er veel aan groot onderhoud toe was, we zien dat er al veel is gebeurd, er zijn plateaus aan gelegd en de oudere gites worden niet verhuurd, zijn nu in renovatie en het terrein wordt ondertussen bijgehouden door de hovenier. De locatie is erg in trek bij trouwlustigen en ze zitten dan ook al vol tot en met 2016… We hebben hier alleen Wifi ontvangst vlak bij het kasteel en dus zitten we samen tussen de buien door te Wht’sappen, te mailen en te bellen. Het is een beetje behelpen
maar allang blij dat er wifi is!! Nu gaan we even het terrein verkennen en zien dat het goed bewoond wordt door de lokale mensen die er een caravan of 2e huisje hebben. Ook worden er gîtes verhuurd aan mensen die in de buurt een baan hebben en zo dagelijks niet al te ver hoeven reizen, die zijn er dus niet in de weekends. De laptop en de tablet worden tevoorschijn gehaald en we proberen ons te vermaken hiermee. Het verhaal van de weg kan ik maar niet beginnen, het lijkt net of ik er pas thuis mee aan de slag moet. Dan maar een spelletje en wat foto’s doornemen, welke mogen u al weg???? Omdat we met de ‘landlady ‘ hebben afgesproken om pizza’s te laten bezorgen komt zij die hoogstpersoonlijk om 18.45u. afleveren en we smullen ervan tot het op is. Gelukkig klaart het verder op en het ziet er voor morgen beter uit, vol goede moed kruipen we vroeg in de eenpersoons bedden en hebben een heerlijke rustige nacht. Wel hoor ik de bosuil steeds roepen, gezellig geluid en zo slaap ik in.

Wo.17 juni Y.Tugayé Aast maison Rémy,
Gelukkig, deze morgen is het bewolkt maar droog!! We zijn vroeg klaar en voor 9.00u zitten we al op de fiets op weg naar het volgende doel, Aast zo’n 58km verder. We kunnen daar niet mee-eten maar daar hebben we op gerekend, we spreken dat direct bij de reservering af zodat we onderweg al inkopen kunnen doen. Het diner hebben we vanmiddag ergens onderweg gegeten, meestal een 3-gangenmenu van de dag voor een redelijk prijs.(gem.€15,-) inclusief water en wijn. Prima te doen en ook het tijdstip is meestal wel goed, zo tussen 12.30u en 14.00u. kunnen we aanschuiven bij de lokale bevolking. Het weer knapt snel op en het wordt vandaag weer erg warm, om 11.00u. is het al 22° en ik pel me uit, laagje voor laagje tot ik alleen nog een hemd aan heb, lekker om de wind zo langs je huid te voelen. We kiezen er vandaag voor om de alternatieve route te fietsen via Aast alwaar we een kamer hebben gereserveerd. Het is niet zo ver als we dachten of de weg is makkelijker dan verwacht. Aangekomen blijkt het een boerderij te zijn met een grote binnenplaats waar een opslag van hout en een hondenhok staat, wat tafeltjes stoeltjes , een oude brommer en daarachter is een deur naar de deel. We zijn wel een uur vroeger dan afgesproken en de hond ( rijst met krenten) komt ons blaffend tegemoet. Ik spreek hem vriendelijk toe en hij draalt om ons heen om aandacht, daarom besluiten we nog even de omgeving te verkennen en om dat er in het dorpje zelf verder niks te zien is,
fietsen we ná de siteseëing terug naar de Fam.Tugayé waar we nog een half uur moeten wachten. Gelukkig staan er tuinstoelen en de hond heeft ons herkend dus die is rustig naast ons komen liggen. De hond heeft de auto al gehoord en staat al bij de ingang te wachten op zijn baas. Als dan eindelijk de Hr. en Mevr. Tugayé de poort binnenrijden kwispelt hij en loopt vreselijk in de weg. We maken kennis en zij loopt ons voor naar heet huis waarin zij meerdere kamers verhuurt, alleen nog maar aan Nederlandse pelgrims en we snappen wel waarom. Mevr. loopt in haakse hoek, zij heeft het lichamelijk best zwaar, een auto ongeluk heeft bij haar de rug ernstig beschadigd en ze loopt bijna in een haakse hoek, ook de leeftijd gaat nu meespelen zegt ze , het wordt almaar stijver en daarom besloot zij voortaan alleen nog maar aan pelgrims te verhuren die ver van huis uit zijn vertrokken. Het ruikt binnen muf, ze verhuurt dit alléén voor Nederlanders op de heenweg De fietsen worden geketend aan een groot stevig hek dat in de schuur staat.
De inrichting van de kamer is huiselijk en moet nodig gelucht worden, alles ruikt muf er heeft allang niet meer iemand gelogeerd is te merken. Ook de keuken is niet meer helemaal compleet , hier en daar moeten we zoeken naar bestek, messen en kookgerei. De kopjes bordjes en schalen staan wel mooi in het dressoir en nadat we klaar zijn met eten willen we direct afwassen, geen afwasmiddel, helaas dan alleen maar met heet water. Ook goed. We hebben het best koud in huis en omdat de temperatuur echt lekker is gaan we nog even buiten zitten maar op het balkon is al schaduw dus net als we naar beneden komen krijgt de familie bezoek en gaat ook buiten zitten, Dat is jammer, we voelen niet de aandrang om de hele avond Frans te praten en dus kijken we maar tv. Niet al te laat gaan we slapen en omdat we hebben afgesproken de volgend morgen ook hier te ontbijten, heeft mevr. Tugayé alvast de tafel gedekt voor we naar boven gaan, makkelijker voor haar morgen dat scheelt haar in tijd. Het is lekker stil in deze omgeving en afgezien van een blaffende hond slaapt ik niet minder goed, Jan heeft hem wel de hele nacht door gehoord maar het bleek niet de huishond te zij geweest.

Do.18 juni; hotel de la Paix, Oloron st. Marie av. Sadi Carnot 24 geen restaurantje open, pizza!!
Als we om 8.00u aan tafel zitten is de dag voor de gastvrouw al lang begonnen, zij staat om 06.00u. open het duurt lang eer zijzelf helemaal klaar is. Toch triest voor haar, ik had net zo lief zelf alles klaar gemaakt maar ja, zij stond erop om het zo te doen als afgesproken. Daarna rekenen we af en vertrekken. Als we bijna uit de bebouwde kom van Aast zijn, zien we de Pyreneën
en ik roep naar Jan, overmorgen fietsen we in de sneeuw!! Kijk maar daar, de toppen liggen nog vol sneeuw. We zullen moeten afwachten of dat ook echt gebeurd maar het idee!!! Gelukkig denk ik aan mijn warme fietskleding, wellicht niet voor niets meegenomen. Het is echt wel fris zo vroeg in de morgen maar het opwarmen gaat snel en ik hoef geen jas aan, ook jan doet dat niet maar vind het even later toch te koud en trekt zijn jack aan. Het lijkt verderop nogal mistig maar dat kan ook optrekken eer we daar zijn, het lijkt of de bewolking dikker wordt en als het een uurtje later is knapt het weer toch op alhoewel het wisselvallig blijft. We komen mooi op tijd in Oloron-Ste Marie aan en gaan het stadje verkennen nadat we onze fietsen achterom hebben gestald in de wasserij van het hotel. Zouden ze schoon zijn morgenvroeg?? ff in de waschmachine?? Het blijkt ook hier een bolwerk te zijn van de franse revolutie en er is in het park een happening van militairen opgeluisteerd met de plaatselijjke Harmonie,
er wordt gesproken en omdat we op een terrasje zitten(bier!) en buiten de hekken blijven kunnen we niet horen wie er wordt geëerd maar het lijkt erg belangrijk. De vendel - zwaaier doet zijn best en een half uurtje later is alles weg. We hebben het VVV gevonden en krijgen een stempel van de route Arles st.Jaques, weer een mooie en de kaart lijkt al behoorlijk vol. We moeten opletten dat we genoeg plek houden voor de laatste 200km, daar zijn we verplicht iedere dag 2x een stempel te halen in een kerk of refuge/albergue….. Als we denken in het hotel te kunnen dineren valt dat tégen, we zullen zelf op zoek moeten. Omdat we ook aan de overkant een hotelletje zien, drinken we daar nog een biertje en treffen ook andere Hollandse Bicigriños. We zien wel waar we gaan eten en omdat we echt moeten zoeken wat er vanavond open is, wordt het uiteindelijk gewoon een pizza, wel een lekkere pittige… Het is doodstil als we terug lopen rond 10.00u. het lijkt alsof alle mensen vroeg gaan slapen, wij ook dan maar.

Vrij.19 juni Doña Maria st.Pied de Port
Vanochtend eerst even de fietsen buiten zetten dan kunnen de meidjes van de linnekamer ook weer vooruit, daarna een lekker ontbijtje geserveerd gekregen door de eigenaar zelf en afgerekend de fietsen gepakt en op weg naar de laatste halte in Frankrijk, st.Jean-pied-de-Port…niet nadat we een stempel bij het VVV hebben gehaald evenals in Hospital-St-Blaise, vast wennen om 2 stempels per dag te scoren. Dit plaatsje ligt precies op de eeuwenoude grens tussen Béarn en het Baskenland, een etappeplaats voor pelgrims vanuit Arles op weg naar de Roelandspas. Duidelijk herkenbare invloeden va Spaans-Moorse Mudéjar stijl, een van de belangrijkste overblijfselen van de Commanderie van Barmhertigheid. Dan komen we op een eenrichtingsweg Boulevard Henri Laclau, net buiten Oloron-Ste-Marie waarbij de pelgrim en tractoren wordt toegestaan erdoor te gaan, gelukkig anders moesten we veel kilometers meer maken. Echter er komt verkeer ons tegemoet en aan de zijde van de tegenligger is een sloot, aan de onze een graskant, ik wurm me een beetje opzij en de auto passeert me op het moment dat er een 2e auto inzicht komt hoor ik geschreeuw van Jan, hij is omgevallen, op zijn linkerzij, heeft zich opgevangen met zijn onderarm
en dijbeen en ligt er onhandig bij, zijn fiets over hem heen en de stuurtas eraf. De 1e auto stopt en de berijder is vreselijk geschrokken, net als wij en vraagt direct, ik heb je toch niet geraakt??? Nee, nee, het was Jan zelf die een beetje te ver uitweek en daarom van de weg gleed, met een valpartij tot gevolg. Danig geschrokken inventariseren we de schade. Een geschaafde onderarm, erg pijnlijk(geen jas aan), kapotte knie opzij en de heup wat pijnlijk maar niets gebroken gelukkig. De man zag duidelijk de ernst van de zaak, vroeg of we voldoende verband hadden en toen dat niet zo bleek ging hij voor ons naar huis alles halen wat nodig was en we mochten dat zo meenemen, er zijn echt altijd behulpzame mensen in de buurt als je ze nodig hebt, dat blijkt… We zijn na het verbinden en desinfecteren weer op de fiets gestapt, danig geschrokken maar blij dat Jan niks gebroken had, stel je voor bijna IN Spanje en dan je reis te moeten afbreken omdat je uitweek voor een auto…. Gelukkig niks ernstigs aan de hand denk je maar kijken vanavond hoe de situatie het is.
Als we in de volgende plaats stoppen Licharre voor de lunch, zien we overal espadrilles, geen wonder hier is de bakermat van dit schoeisel… Daarna stappen we weer op de pedalen en trappen ons een rambam van 5 kilometer met een hoogte verschil van 500mtr richting de Col d’Osqiuch. Pffff….pittig vooral omdat het is gaan regenen, maar goed dat we een motortje hebben voor de ondersteuning na die klimmetjes komt er altijd een afdaling, heerlijk maar ook best eng als het een slingerweg betreft,zeker met dit weer! We zoeken onderweg om even uit de nattigheid te blijven en vinden rond een uurtje of twee een hoger gelegen restaurant naast de weg en we parkeren de fietsen onderaan op een parkeerhaven.
We zijn de enige, bestellen een kopje koffie, leggen onze regenkleding over een andere stoel en kunnen ff bijtanken. Even later besluiten we hier ook nog een kop soep te bestellen alvorens we op weg gaan naar ons eindstation van vandaag. We zijn er nog niet er komen nog meer steile hellingen en we hebben het best zwaar, gelukkig is het geen al te grote afstand die we vandaag hebben te doen, ongeveer 70km. Toch heeft de val van Jan danig invloed op onze reis, we zijn een beetje aangeslagen en stil fietsen we door, hopende dat we er snel zijn. Het laatste stuk is voornamelijk een drukke D-weg waar we wel genoeg ruimte hebben maar de auto’s rijden hard en het is best druk met veel lawaai aan je oren. Ach ja, zo is het nu eenmaal. Als we er dan
eindelijk zijn
is het toch even zoeken naar het juiste adres en daarom hebben we al snel het VVV in de gaten waar we vragen om de beste route, dan naar een fietsenwinkel voor nieuwe remblokken en een nieuw fietstasje, zo dat is dan ook weer klaar, en kunnen we de laatste loodjes ook over de hoge passen met steile afdalingen. Bij het VVV zijn ze erg vriendelijk en wijzen op een platte grond allerlei zaken die we wellicht ook moeten weten, het is een stadje waar we nu 2 nachten zullen blijven hadden we al van te voren besproken. Dan gaan we linksaf onder de boog door langs het water en net voor de brug linksaf, waar allemaal wandelaars lopen, dus met de fiets aan de hand naar ons pension Doña Maria..
We zijn er en als de gastheer ziet dat Jan gewond is sleept hij direct een hele verbandkist aan, lief…..we krijgen een hele mooie antiek ingerichte kamer en als het kan onze schoenen uit, net als in het hele huis is alles mooi en kraakhelder. Er is een lieve huishond, mag op straat maar ná 22.00u. niet meer, of we daarop willen letten. Er zijn veel gasten in zijn 2 huizen en die ontmoeten we dan ook even later, sommigen uit Duitsland,Engeland of Frankrijk, wandelaars en fietsers maar ook met de auto. Iedereen doet zijn/ of haar schoenen uit in huis om de gastheer te ontlasten en de hond is een allemansvriend die eenmaal buiten zo maar met iemand meeloopt. Ook is hij erg speels en we vinden hem op een bepaald moment met een bivakmuts buiten aan het spelen. Omdat we niet weten of de muts van een van de gasten is nemen we die mee naar binnen en lokken ook de hond hierheen. Naar later blijkt weet niemand van wie de muts is en François laat hem dus beneden liggen in de hoop dat er iemand om komt. Omdat hij iedereen helpt heeft hij ons naar een goed restaurant

verwezen waar we allebei de avonden zullen eten,goed, eenvoudig en lekker, zeker niet te duur…. We gaan niet al te laat slapen omdat de val toch wel wat emoties heeft veroorzaakt..daar zijn we best moe van..

Za.20 juni Doña Maria st.Pied de Port
We krijgen vanmorgen een heerlijk ontbijt en daarna gaan we het stadje in, eerst naar het VVV voor meer informatie, dan omhoog naar de Citadel langs allerlei leuke winkeltjes waar Jan naar een T-shirt zoekt voor fietspelgrims, ook is daar een info-buro voor pelgrims die de pas overgaan, hoe je dat het best kunt doen, routekaart met hoogteverschillen erbij en refugio’s, hostals of B&B’s. Bij de Citadel aangekomen zien we dat deze in gebruik is door een organisatie voor opleidingen, we kunnen er alleen maar buiten omheen lopen, de Citadel bestaat uit een groot aantal huizen in carrévorm waar ook de directeur van dit instituut woont met degenen die er studeren. Dan gaan we terug om een lunch te gebruiken en daarna weer even uit te rusten in ons pension dat op een mooie groene ocatie net buiten het dorp ligt. Vandaag is er een muziekfestival in de oude markthal, een optreden van alle lokale bands, koren en ook kinderoptredens . Als we ’s-avonds weer naar hetzelfde restaurant van gisteren avond gaan, Oillarburu, waar we héérlijk hebben gegeten en de obers ons herkenden. Ze hadden daar een gerecht, Truitelles in knoflookboter, hmmm…om van te smullen. Als we er nog een komen, gaan we er zeker weer naar toe
8 Rue Eglise, 64220 Saint Jean Pied de Port, Frankrijk 0559370644

Een echt huiselijk restaurant met een klein kaart maar goed bereidt door een geolied team.