Le Recoux-Lectoure

Vrij.5 juni, aankomst in Le Recoux, bij Harrie en Ria, Ine en Eric en Wick’s(56km)

We vertrekken richting Le Recoux!! We wijken weer van de oude route af om mijn zus op te zoeken die van vrienden een huis huurt. Ook nu is het weer heel erg warm en omdat het nog vroeg is kunnen we redelijk snel opschieten. We kiezen voor een
zuidelijke route langs de Dordogne

en komen onderweg nog een pelgrim, André, uit Duitsland tegen, hij liep het hele stuk vanaf Augsburg maar omdat hij met zijn hond liep moet hij zo nu en dan een paar dagen extra overnachten vanwege de hondenpootjes. De kussentjes daarvan kregen wel eelt maar deden ook vaak pijn. Hij nam steeds de echte pelgrimsroute, een gezellig gesprek zo aan de Dordogne. Daarna fietsten we door en komen langs hoge rotspartijen en valleien, langs Le Roc via Saint Julien naar Veyrignac om daarna van de d50 naar de d704 de Dordogne over te steken en via Carsac de D703 te volgen tot aan Saint Cyprien. Dan volgen we de weg tot aan de Dordogne en slaan rechtsaf richting Mouzens. Daar bellen we Ine en Erci die ons al tegen 16.00u verwachtte.
Nu wordt het nog een fijn klimmetje naar Le Recoux maar we zijn er bijna en Ine neemt onderweg steeds filmpje op over hoe wij boven komen. Een fluitje van een cent en ik kan de weg nog terugvinden, ook al is het jaren geleden. Mooi we zijn er en na een hartelijke begroeting, kunnen we aan het bier
Wat is mijn zus trots op ons, ik voel me vereerd…..maar er moet nog wel het een en ander worden verhuisd omdat zij ons pas morgen hadden verwacht, niet erg, zó gebeurd. Wat gezellig een groep mensen die we kennen zomaar in het Zuiden, ik geniet met volle teugen en omdat ik heb afgesproken met Ine de boel te huren voor het verblijf, krijg ik er ook geen schuldgevoel door dat we eerder binnenvallen.
Wat we met het eten doen is nog de vraag maar dat loste zich op doordat Ine nog wat restjes had staan en we die op een gezellige manier opgediend kregen. Ook spreken we af dat we bijdragen aan de huishoudpot,per dag €50,- per stel wat inhoud dat ik dat ook voor Coos en Herman zal doen. Die zullen maandag aansluiten…
Za.6 juni
De zon wekt me en ik trek al om 7.30u. mijn badpak aan, ik ga lekker zwemmen!!! Héérlijk in mijn eentje, ik haal wat blad uit het water en trek een paar baantjes tot ik er genoeg van krijg. Daarna haal ik mijn toiletspullen en ga douchen. Ondertussen is Jan ook wakker en komt me achterna, gaat zich scheren en douchet ná mij. Ook vandaag is het weer mooi, het ontbijt wordt door INE verzorgt, we mogen zeker niet in de weg lopen, ook al kunnen we helpen, ze wil het alléén doen. Dus ik aarzel niet en ga lekker buiten zitten nadat we de tafel hebben gedekt. Het is lekker warm en we genieten van de zon, de rust en iedereen bij elkaar. Wat gaan we doen vandaag?? Even boodschappen doen?? We hebben afgesproken ook een bijdrage te leveren aan de pot en dat doen we dan ook. Wat men koopt hangt van boodschapper af, dat is dit keer Ine en Wicks. Wij blijven hier en lezen en luieren wat, doen de was en in no time is die ook weer droog.
Hè zo’n onderbreking van een periode bevalt prima, ook al kost het totaal geen moeite om iedere dag te fietsen, het is fijn om familie te zien en te kunnen vertellen wat we allemaal al hebben meegemaakt. Vanavond hoeven we niet te koken, Wicks bereid samen met Harrie en Ria een BBQ voor. Het is rond 18.00u. dat we worden opgehaald en aan kunnen schuiven aan een rijkelijk gedekte tafel waar lekker borrelhapjes staan en een fantastische salade. We starten met een bubbelwijn en Harrie zorgt altijd voor het vlees, dit keer saté, kip, burgertje en worstjes. Teveel allemaal en we houden dan ook over….morgen makkelijke maaltijd. Het is laat als we ons bed in rollen en ook al is het warm in de slaapkamer, met alleen een laken over me slaap ik toch in.

Zo.7juni Coos en Herman arriveren
Ik probeer de volgende morgen heel zachtjes te doen om weer lekker een paar baantjes te trekken in het zwembad, het is nog vroeg maar ik tref ook Wicks al buiten aan, zij heeft niet zo goed geslapen en is aan het bellen met Nederland. Ook als ik weer naar binnen ga slaapt Jan nog steeds, hij moet echt bijtanken maar als ik weer bovenkom is hij wakker en staat ook op. Het blijft lekker weer alhoewel het in de morgen nog fris blijft tot een uurtje of 11.00u. Het is zondag en er is een braderie in ST. Cyprien, daar gaan we heen maar omdat we redelijk laat ontbijten is het nodig om asap de boodschappen voor vanavond te doen. Alle supermarkten zijn op zondag open tot 12.00u en daarna niet meer. Dus we gaan met zijn allen in Eric zijn auto en zetten Jan , Eric en Wicks alvast in het centrum van Cyprien af . Dan rijden we terug naar de supermarkt en brengen het spul thuis. Dat was eigenlijk niet afgesproken en er wordt 2X naar Ine gebeld en omdat zij niet kan opnemen tijdens het rijden belt Jan mij om te zeggen waar ze zitten. Dat is zo gevonden en we bestellen iets te drinken. Zij hebben al over de markt gelopen en ik ga met Wicks nog een rondje doen, vind een leuk cadeautje voor Bep (vervangster Stoutenburg) en mezelf en dan gaan we terug . De drankjes zijn op en als we teruglopen zie ik nog meer leuke dingen. Het is maar goed dat we met de fiets zijn, dan koop ik niets….
Terug in le Recoux ga ik nog even zwemmen en Jan en Eric ook, die blijven daar hangen terwijl ik lekker een beetje ga lummelen en een verhaal probeer te schrijven, dat lukt maar half, kan me niet concentreren omdat ik het zo heerlijk vind om niks te hoeven…Dat maakt ook dat ik momenteel geen heimwee heb ik voel me niet gejaagd, heerlijk om zo weg te zijn….
Vanavond kook ik en dat is geaccepteerd, maar eerst borrelen we wat vooraf. Na het eten zitten we lekker onder de veranda wat te lezen en we worden een beetje melig als Ine een site op haar tablet opent met Brabantse humor…Witte gè 4 famieleje mè ‘ne Z???? zuster, zwaoger, zoma, zopa,…..En, as ge ut nie wit, kun det altet nog behange….
Onverwacht rijdt er een auto met Nederlands kenteken langs en in een flits herken ik Coos, ik roep en ze ziet me, dus ze zijn er al!!! Goh, die hadden we morgen pas verwacht…
Leuk en fijn dat ze er al zijn, heelhuis en moe want ze zijn vanmorgen in een keer hierheen gereden. Petje af en ze lusten nog wel wat te eten, dat is helaas op en daarom nemen ze de wraps die zij onderweg hebben gekocht. Die gaat erin als koek en de verhalen komen los. Omdat ik mijn stuurtas wilde vervangen had ik via internet een nieuwe besteld en naar
het adres van Coos laten sturen, daar was het niet op tijd binnen gekomen dus die vlieger ging niet op. Het wordt een latertje als we de bedden nog moeten klaarmaken maar niet erg , we kunnen uitslapen dus…

Ma.8 juni
Een extra dagje met ons Coos en Herman, ze gaan ff zwemmen en komen dan aan de ontbijttafel, wel
gezellig zo met z’n allen. Daarna gaan we hen voorstellen aan Ria en Harrie, het zijn tenslotte de gastheer en vrouw van hun huis dat we huren en het is wel zo netjes om te laten weten dat ze erbij gekomen zijn. We blijven vandaag hier en als Coos aan Herman voorstelt de omgeving te verkennen te voet ben ik benieuwd of ze niet gaan ‘dwalen’. Het gaat goed en na een uurtje of anderhalf komen ze weer aanzetten

Di. 9 JUNI! 65 Jaar,
Ik wordt wakker, later dan de andere dagen Maar toch mag ik niet naar beneden, ze bereiden een surprise voor… Tot ze roepen moet ik boven blijven maar wat duurt dat langgggggggggggg…….
Als ik dan geroepen wordt, zie ik beneden hele mooie slingers aan de schoorsteenmantel hangen, die heeft Aïsha samen met Marloes gemaakt,
OMA BETTI BULTJE 65 JAAR HOERA.
staat erop, en daarna heeft Coos die meegenomen….daarna zingen ze ook nog voor mij!!!!
Een bijzondere dag vandaag met mijn lief en familie die me zéér dierbaar is, zó anders dan thuis. Wat een
mooie manier om zo je “Jaardag” te vieren, ik voel me ècht jarig !!! Het Champagne ontbijt wordt met lekkere dingen uitgebreid, croissants, broodjes , jus d’orange, lekkere vleeswaren en franse kaas, koffie en thee zijn standaard en we laten het ons goed smaken. Zelfs een bloemetje uit de tuin. De ontbijtboel aan de kant en omdat we vanavond de taart gaan eten (nu is dat te veel) kunnen we het nu even lekker rustig aan doen. Wat een dag….mooi weer erbij, de wetenschap dat ik niks hoef te doen en iedereen die me lief is om me heen. Helaas ontbreken er echter drie lieverds die og naar school gaan en ook nog moeten werken. Dat maak ik goed als we terug zijn in Nederland want ook Waldo is in juni jarig, reden temeer om dat dubbel te vieren…Tegen 13.00u maken we ons op voor een uitgebreide lunch die door Ine en Eric wordt aangeboden en Wicks betaalde de drankjes, wat een genereus cadeau, er wordt begonnen met een drankje Kir royale of alleen spumante met begeleiding van enkele
lekker amuses eentje met bloedworst en met olijven erbij, daarna volgt een keuze uit rode of witte wij bij het eten en er komen verschillende flessen op tafelen is er keuze uit het lunchmenu. Als iedereen zijn keuze heeft bepaald wordt ik even serieus en lees een tekst voor die ik ‘s-morgens heb opgeschreven om duidelijk te maken aan iedereen hoe blij ik wordt van zoveel aandacht en liefde.

Terwijl we dagenlang hierheen kwamen trappen hebben we ook nogal wat lopen whatsappen
De foto's en berichten van deze momenten zo heb ik gedacht,
zullen in verslagvorm worden samengebracht.
Al had ik dit wel een beetje van te voren bedacht, verrassingen blijven toch altijd onverwacht
De moeite die jullie voor mij nemen wordt gewaardeerd en serieus genomen. Dit had ik niet durven vermoeden, zelfs niet in mijn stoutste dromen
Ook tijdens onze tocht hebben we veel bijzonders meegemaakt, en deze laatste dagen hebben dat nog eens vervolmaakt
65 worden is geen prestatie het doet zeker geen zeer, Voor mij wordt het een nieuw begin en smaakt vooralsnog naar meer Ik ben blij dat ik deze memorabele dag samen met jullie vieren mag. In de hoop dat jullie dit ook kunnen beamen,
wil ik op gezondheid en vriendschap proosten samen.

Als we laat in de middag naar Le Recoux terug gaan komen we via een andere weg terug dan we zijn heengereden, het is een mooie tocht en we besluiten dan ook de volgende dag nog even een bezoek te brengen aan Audrix. Het plaatsje doet zeer middeleeuws aan en ik krijg een Astrix en Obelix gevoel.
Er moet wel even naar schoenen worden gekeken voor Wicks die ook al eens hier een paar sloffen heeft gekocht. Ik kan niet nalaten ook voor mezelf te kijken, maar ja…..we zijn op de fiets!!! Ach het geeft niet momenteel op de fiets draag ik steeds dezelfde en hier heeft Ine een koffertje meegenomen met andere kleding, dus ik heb niet de neiging om iets nieuws te kopen. Later in de avond komen Harrie en Ria nog op “de koffie”en brengen tot mijn verbazing ook nog Champagne mee…héérlijk en met z’n allen drinken we weer op mijn verjaardag en ieders gezondheid. In de lucht is veel wolkenbeweging en ik hoop dat we het droog houden. ’s-Avonds waait het nogal hard en we gaan onder de waranda zitten, Ine en Eric gaan naar binnen om het laatse NOS nieuws te kijken. Opeens een schreeuw, en Coos komt hard terugrennen, ze heeft een ……. bij hun autogezien en is danig geschrokken, ook Herman gaat even kijken maar ze zien verder niets. Ook dan besluiten ze om naar bed te gaan, de volgende dag willen ze weer vertrekken naar hun vakantiebestemming in Perigeux. Ze hebben daar een compleet ingerichte tent gehuurd en hopen zo een fijne vakantie te hebben.

Wo.10 juni Coos en Herman vertrekken
Het is weer mooi weer en omdat ik vermoed dat Coos en Herman vroeg uit de veren zullen zijn sta ik vroeg op, ga ff zwemmen en kleed me aan en dek alvast de tafel maar….ze slapen uit en als bijna iedereen al gegeten heeft komen ze pas naar buiten. Het is niet erg maar ik heb het verkeerd ingeschat. Als ze klaar zijn moeten ze eerst nog ff een sigaretje roken en dan komend ze met de bagage naar beneden, ze pakken alles in, kijken de koelkast nog even na en het is tijd om weer afscheid te nemen. Wat een fijne dagen waren het ook samen met hen, ze zijn speciaal voor mij in deze tijd op vakantie gegaan en in Frankrijk voor hen een beetje nieuw. Naar later zal blijken hebben ze het ervaren als een prima bestemming en voor herhaling vatbaar. Wij gaan vandaag nog even naar Le Bugue en dan wordt het ook voor ons tijd om de laatste spullen te wassen en te drogen (zo droog hier!!) weer in te pakken, nog enkele overbodige dingetjes in de koffer naar Veghel te doen en van onze laatste avond hier te genieten. Morgen stappen we weer op de pedalen!!!

Do 11 juni Vertrek; op weg naar Cahors, Assosacion le jeune et jeunesse le realais des jacobins
Dit is alweer onze 5e week en ik had niet gedacht dat het zó snel zou gaan, het voelt alsof we gisteren vertrokken maar nu heb ik mijn verjaardag alweer gevierd….tijd, een rekbaar begrip. We hoeven alleen maar de spullen voor de fiets klaar te maken, we kijken de bandenspanning na, hebben de spaken gecontroleerd en leggen uit aan Harrie, Ria en Wicks hoe de elektrische ondersteuning werkt. Laten zien hoeveel kilometers er op de teller zitten en drinken nog een laatste kopje koffie. Dan stappen we op en worden uitgezwaaid door allemaal en als we de eerste bocht omgaan een groet nog van Harrie die naar het einde van zijn tuin is gelopen om ons uit te zwaaien. Dan is het weer als vorige week, wij met zijn twee en de zon boven ons wat hebben we een geluk met het weer. Omdat we vanaf Martel naar Le Recoux zijn gegaan hebben we wel meer km’s gemaakt zo’n 65 meer dan we hoefden maar het was de moeite waard.. Vandaag gaan we naar Cahors, daar pikken we weer de “oude Weg” op. Het zal ongeveer 67 km worden vandaag als we niet te veel omfietsen. Omdat dit ook een grotere stad is gaan we niet vooraf een locatie bespreken maar doen dat bij aankomst met het VVV ter plekke.
Via Cazals, waar we even lunchen komen we uiteindelijk om 16.30u aan in Cahors en fietsen de lange hoofdweg af naar het VVV, aldaar boeken we een pelgrimskamer in Assosacion le jeune et jeunesse le realais des jacobins ; het is iets anders dan we ons hadden voorgesteld. Bij het direct afrekenen krijgen we wel een stempel, onze fietsen moeten echter buiten staan waar we ze vastketenen aan een leidingpijp. Men verzekerd ons dat de poort ’s-Avonds dichtgaat, ik ben er niet gerust op.

Hier waren ook enkele asielzoekers, ontheemden, jongeren van Afrikaanse afkomst, enkele andere pelgrims en vrijwilligers. De kamers zijn dan ook erg sober maar wel schoon maar de prijs is er dan ook naar en we besluiten net als andere pelgrims daar de maaltijd te gebruiken. Het wordt een Mexicaanse maaltijd, soep vooraf, chili con carne met een salade en een toetje uit de koelkast na. Sober maar prima klaargemaakt, er was meer dan voldoende om iedereen twee maal te laten opscheppen. Daarna gaan we nog even het stadje in en er is blijkbaar een muziekfestijn waar we nogal door de decibellen worden overvallen. We zoeken een cafeetje buiten, bestellen een kopje koffie en genieten na van onze logeerpartij in in le Recoux. Mooi dat dit weer is bereikt een mijlpaal erbij. Het koelt af en we gaan terug, zien dat de poort inderdaad dicht is en stappen vroeg in bed dan kunnen we ook weer vroeg vertrekken, het weer zal toch warm blijven zodat vroeg vertrekken een must is.

Vrij.12 juni hotel le pont Napoleon in Moissac
Als we deze morgen wakker worden is het wel wennen, géén douche op de kamer en we moeten ons echt behelpen. Douchen op de gang waar weliswaar voldoende capaciteit is maar luxe is ver te zoeken en in mijn douche blijft lang water staan, gelukkig heb ik aan badslippers gedacht zodat ik mijn voeten op onze kamer kan drogen. Bij het ontbijt worden we ontgoocheld, dit kun je géén ontbijt noemen, een bak melk met musli, of wat droog brood met jam,of kaas. Helaas vinden we geen kopjes om de thee in te doen en als we ernaar vragen wijst men ons een soepkom aan. We moeten ook alles zelf afwassen en afdrogen maar dat is geen probleem, zo gaat het hier nu eenmaal. Zo, snel pakken en wegwezen,op naar Moissac. Daar hebben we nu via Booking .com een mooi hotel geboekt en hopelijk wordt dat een goede compensatie voor gisteren. Het is niet moeilijk de weg op te pakken en als we richting Agen fietsen ben ik weer blij op de route te zijn de weg is behoorlijk druk maar na een kilometer of 5 kunnen we eraf en weer op rustige landweggetjes fietsen. Het was goed opletten waar we eraf moesten, we hebben dan ook wel even moeten zoeken. Gelukt, richting D659, dat zijn toch goede belangrijke aanwijzingen. Onderweg zien we nog een door Wicks aangeduide belangrijke plaats waar het Zadkine museum ligt,
les Arques genaamd. Aanvankelijk dacht zij dat het in Cazals lag maar deze foto toont anders.. bij een Mariakapelletje even wat drinken en uitrusten…eer we weer op weg gaan om onze , vandaag 60 km, te fietsen. We zoeken wel onderweg naar een geschikte plek om te lunchen en vinden die in Castelnau Montratier. Een gezellig middeleeuws vestingsstadje stadje met een klein marktplein met verschillende cafeetjes. We kiezen er een en na de koffie besluiten we om een supermarkt te vragen maar dat lijkt hier een ander begrip te zijn, want ook al schetst iemand ons dat dit buiten het dorp is, we stonden er bijna binnen. Ook de juist route weer oppikken werd een dingetje, 3x heen en weer en dan nog onzeker of het goed is, dan maar weer vragen en het bleek dat de 1e poging raak was, gelukkig nu door naar onze bestemming, stroomafwaarts naar de langgerekte vallei van de Lupte en de Lemboulas, waarlangs maar weinig voorzieningen te vinden waren, gelukkig zijn we zelfvoorzienend. Nog een 35-tal km’s en we zijn in Moissac wat een heel leuk plaatje blijkt te zijn, genoeg reuring om er eventjes van te proeven, met een mooie abdijkerk uit de 7e eeuw maar door Noormannen en de Moren werd verwoest maar steeds weer werd opgebouwd en onder de leiding van Cluny tot grote bloei kwam rond de 9e eeuw. Een toevluchtsoord voor pelgrims, een voor die tijd een hele onderneming als pelgrim onderweg te zijn, en zij sliepen dan
soms ook onder het kerkportaal van de abdijkerk. Als we het hotel ge-vonden hebben gaan we de stad in om ergens een biertje te drinken maar dat valt tegen, geen speciaal café en dat wat we zien is niet erg aantrekkelijk, dan maar terug om in ons hotel een stempel te scoren, deze bestaat uit een Staf met aan weerszijde een sleutel speciaal van hotel Le Pont Napoleon. We besluiten ook om hier te dineren, het ziet er gezellig uit al is het wat fris met de ramen open, de wind is duidelijk voelbaar. Wat een gezelligheid hier in het restaurant met Gaby Méouchi Responsable de Salle, een ober die echt persoonlijk je bedient en waar we tijdens het wachten een prachtig exemplaar van een restaurantgids kunnen lezen. Hele mooie fotografische beelden van gerechten uit deze streek. Het ziet er prachtig uit maar ook de opmaak van onze borden is mooi en verzorgd door Patrick Delaroux, chef de cuisine. Het smaakt allemaal prima en dit hotel straalt klasse uit. We hebben een fijne kamer met airco en die funcioneert prima zodat we de volgende morgen uitgerust wakker worden. Slapen in de hitte is bijna niet te doen, je wordt dan nog moe wakker maar nu niet gelukkig en na een heerlijk ontbijt kunnen we weer afrekenen en verder.