Pamplona-León

Di.23 juni hostal Suetxe los Arcos
Omdat ons hostal géén ontbijt serveert gaan we ’s-Morgens even bij de ijssalon een broodje eten bij ons in de straat. Snel daarna pakken we op na een controle op lekke banden want in het berghok, waar onze fietsen stonden lag glas bij binnenkomst wat wel werd opgeruimd maar toch, je weet maar nooit. Zo en nu op naar de volgende plaats Los Arcos via de alternatieve route vanwege het kerkje Eunate bij St.Maria de Eunate. Jammer dat dit niet open was maar dat kwam vaker voor omdat veel van zulke lokaties ver af liggen. De omgeving is wel heuvelachtig en het kerkje ligt iets terug van de route
Er gebeurde iets geks voordat we daar aankwamen en we ergens onderweg koffie wilden drinken, bij binnenkomst kwam er direct een oud vrouwtje aan Jan zijn mouw staan trekken en bewegingen met haar hand naar haar mond wees. Alsof ze om eten vroeg?? We wisten niet goed wat ermee aan en ook ik kon haar niet goed verstaan omdat ze zachtjes sprak en binnensmonds dus dan maar aan de barjuffrouw gevraagd. Die haalde haar schouders op en daarom hebben we er maar et zwijgen toe gedaan. Ze bleef echter aanhouden en Jan bestelde een kop koffie voor haar. Terwijl wijzelf de koffie opdronken had de oude vrouw dat ook gedaan en kwam weer naar ons toe; Holanda?? La Reina, Beatrice,Higo en muerte, dat verstond ik en warempel, ze meldde dat ze wist van het overlijden van de zoon van Beatrix. Ze vroeg ons ook of dat we voor haar wilden bidden in Santiago de Compostella, ok, dat is goed maar ze bleef maar kletsen waar we eigenlijk niets meer van konden volgen. Ze vertrok en we wilden even later betalen maar de barjuffrouw zei dat er al betaald was…dat had het oude vrouwtje gedaan. Wat een schaamte overkomt je dan… dit was niet de bedoeling, waar was ze heen?? We zagen haar aan het einde van het dorpje lopen. Wacht even , zei ik tegen Jan dan geef ik haar een armbandje (altijd bij me voor een wederdienst). Ik stapte af, stak de straat over en gaf twee rekbare oranje armbandjes aan haar. Och, och, ze bedankte me alsof ze van goud waren. Zo en nu bidden voor zo’n ontmoeting! Verderop kwamen we bij het kerkje en voor fot’s ging Jan eromheen lopen, ik las intussen de geschiedenis, nou als je die leest schaam je je nog meer voor het voorafgaande verhaal…Helaas was het kerkje dicht toen wij er kwamen.Je kijkt met de ogen van de toeschouwer, met respect voor alle geloven, de waarheid is dat Eunate is bijzonder. En het is niet alleen vanwege de ligging op het platteland, of het unieke karakter van de architectuur. Het is niet omdat ze zeggen, "heeft een aantal mysterieuze" of omdat sommige toegeschreven bepaalde bevoegdheden ... Eunate is bijzonder omdat het werd gebouwd met en voor stilte, want het brengt vrede. Het is een rustige plek, "stille muziek, geluid eenzaamheid" zou Juana de la Cruz zeggen. Sommigen menen als kruispunt van de tellurische krachten, of door het feit dat het is gebouwd in wat nu het centrum is van Navarra, hoewel het dat niet was ten tijde van de bouw. Geen onderzoek of bewijs om deze bewering te staven. Anderen dragen mysterie met zich mee, iets heel gebruikelijk in de enclaves van Jacobean pad, of een esoterische Halo geleid door steenhouwers die de stenen van tekens en symbolen, of vanwege de dubieuze banden met de Tempeliers verpakt….
We fietsen verder en onderweg komen we op de splitsing die twee routes samenvoegt, een uit Roncevalles en de andere uit Sompor. Op naar Puente de la Reina maar ook daar is de kerk dicht en we kunnen dus niet het bijzondere uit hout gesneden beeld van St Jacob zien maar we lunchen hier op het plein in het centrum, daarna over een oude mooie stenen brug doorfietsen naar Estella of Lizarra(baskisch
naar het klooster van Irache.
Het is een behoorlijke klim en als we daar aankomen gaan we wijn drinken uit de beroemde tapkraan en mijn bidon ermee vullen. Het is een imposant klooste we zien op het grasveld ervoor verschillende pelgrims (te voet) lekker liggen om uit te rusten. Een stempel kunnen we niet halen, het is siësta!!! Zonder verdere bijzonderheden komen we in Los Arcos aan, alwaar we in het Motel Suexte zullen slapen. Het hotelletje ligt rustig gelegen en het is een mooi oud gebouw, recent gerestaureerd en we kunnen er morgenvroeg ontbijten. Vanavond zullen naar het centrum moeten om iets te eten. De kamer is groot met een badkamer achter een halfhoge muur verborgen. Wel een heerlijk grote airco maar wáár zit nu de knop om die aan te doen?? Navraag wijst uit dat die op de gang is geplaatst, ons ontbreekt de logica. We lopen na ons ritueel naar beneden en bestellen een biertje, het is lekker warm maar winderig. Er staat een grote regenton met allemaal slaplantjes erin en als ik daar een opmerking over maak, horen we dat er vroeger steeds aardbeienplantjes in stonden maar dat ze zelf nooit ervan konden eten, die waren al geplukt éér ze dat zelf konden doen….(hahaha) Daarna gaan we naar het centrum en eten op een plein bij de kerk een pizza. Omdat het nogal waait proberen we een beetje warm te blijven door op te schuiven als de zon verder onder gaat naar een beter plekje. We slapen heerlijk koel in deze kamer en worden uitgerust wakker de volgende morgen. Het ontbijt staat al klaar en men neemt onze bestelling op, koffie, thee, jus d’-orange?? Ook vrag ik om een eitje, het kan allemaal, erg gezellige gastvrouw. Daarna betalen we en pakken weer op
Wo.24 juni via VVV hotel Logroño
Vooruit op weg naar onze eerste kop koffie, maar daar moeten we lang op wachten er is hier werkelijk niks in de buurt en het eerste café wat we vinden is 35 km verderop. Ook daar is geen cafeetje maar wel ergens een benzinepomp met een winkeltje erbij en daar doen we het mee tot onze lunch in Viana, een vestingstadje dat de grensdoorgang naar Estella verdedigde met een mooie Maria kerk met een overstekend dak. De route door Navarra eindigt hier en daalt af naar het oude Castillïe, de Rioja!! Al dichterbij Logroño dus daar aan gekomen fietsen we de 12e eeuwse brug over ( SanJuanOrtega) met daarachter een stadspark en het VVV op de hoek speciaal voor Pelgrims. Daar krijgen we een plattegrond en we fietsen naar hotel Sercotel, pal naast het VVV en midden in de stad. Onze fietsen kunnen we in de garage beneden stallen en we gaan met de lift naar de onderste verdieping. Daar is een prachtige garage en iedere auto moet ook met de lift naar beneden!! We bezoeken de stad omdat we veel tijd hebben hier, en kunnen lekker om de hoek van het hotel lunchen en de volgend morgen ook ontbijten.
Het is een Middeleeuwse stad en meerdere oude gebouwen zijn de moeite van het bekijken waard. Ook halen we een stempel hier want dit was jaren geleden de plaats waar onze rondreis door Spanje stopte en we op weg naar het ziekenhuis moesten voor Jan vanwege ziekte (erysipelas, een huidziekte, bacteriële infectie van de bovenste huidlagen en lymfeklieren). Maar dat konden ze toen nog niet weten, dat kwam de volgende dagen pas tot uiting.We hebben onze schade ingehaald evenals in de stad Pamplona, genietend van het mooiste weer konden we lekker ergens lunchen, de Santa Maria de la Redonda Kathedraal bezichtigen de oude stadsmuur met de Puerta del Camino en ff lekker winkelen wat echter geen aankopen tot gevolg zal hebben want meer meenemen doen we niet.
Do.25 juni parador Bernado de Fresneda Sto.Domingo de la Calzada
De stad uit is heel makkelijk er loopt een duidelijke route en ook al is deze helemaal vol met sportes, pelgrims en fietsers, het is te doen met hier en daar een stukje kiezelpad. We komen bij een stalletje alwaar een “grijsbaard” ons een stempel geeft en met alleen de mooiste meiden op de foto gaat.
Het was vandaag een afwisselende dag om te fietsen, met klein klimmetjes en eentje van 12% richting Sotés en Huércanos, op die kruising lopen we toch te stuntelen, ik ga het vragen aan enkele vrachtwagenchauffeurs die op een dichtbij gelegen fabrieksterrein staan. Eentje kan me uitleggen dat het lastig zoek is maar er ligt een klein tunneltje onder de provinciale weg door en dat moeten we hebben, hè, hè gelukt en verderop vinden we de juiste aansluiting op onze route die verder langs een snelweg gaat, niet echt fijn maar we kunnen niet alles hebben, de voetganger heeft steeds een rustig pad maar fietsers moeten het doen zoals het uitkomt…Gelukkig duurt deze drukte niet al te lang en kunnen we ná Nájera rustigere weg op langs enkele bijzonder kloosters richting Badarán. We nemen vervolgens de kortere route naar Villar en komen zodoende niet al te laat in Sto.Domingo aan. Niet alle mooie klooster willen we bezoeken dat zou teveel worden Hier hebben we een parador geboekt en omdat er twee in dit stadje zijn, nemen we de tweede, deze ligt weer aan de route naar Santiago. Het is de tweede in deze reis en is erg mooi ingericht met prachtig oude meubels, mooi rode tegels op de vloer en een heerlijk groot bed in onze kamer. Dat hadden we niet gedacht maar een fijne koele kamer. Bij het hotel staan onze fietsen in de opslagruimte die de portier voor ons opent. Daarna, als we op de fiets nog weg willen kunnen we het allemaal zelf regelen zolang we de sleutel maar terugbrengen bij de receptie
We kunnen hier niet dineren maar wel ontbijten en zoeken daarom ons heil terug in het centrum. Bij het VVV vragen we naar de plattegrond en de belangrijkste musea, we moéten naar de beroemde kathedraal met vrijstaande klokkentoren en waar de gouden kip te zien is maar als we horen dat we er een fiks bedrag voor moeten neertellen om alleen de levende have (kip&haan) te bekijken en ook mijn tas bij hen achterlaten, bekijken ze het maar, nergens voor nodig vind ik, genoeg kerken om zonder betalen van binnen te zien. Gelukkig hebben we een rustige nacht en ’s-morgens een heerlijk uitgebreid ontbijt maar met twee nog andere “pelgrims”vind ik het er wel stil.
Vrij.26 juni Hotel A Santiago Belorado
‘s-Morgens voor we echt weg konden moesten we helaas nog eerst langs de fietsenmaker omdat we onze schijfremmen wilden laten vervangen, gelukkig kon dat wel met een uurtje gerepareerd maar het werd later dan gepland eer we konden vertrekken. Ergens kopje koffie doen en dan maar een makkie daggie vandaag en morgen eerder opstaan. We doen “maar 35km” vandaag en dat is met de huidige 36° geen straf. De weg is makkelijk te doen en de bewegwijzering is goed in Spanje. Alle wegen hebben nummers en als we daarop goed letten gaat het snel, hierdoor hebben we minder tijdverlies dan soms in Frankrijk…maar als we het hotstel a Santiago moeten vinden, is dat nog wel een klus. Volgens het boekje ligt het aan de route, maar wel de wandelaars route. We zoeken en vragen het uiteindelijk bij een cafeetje op het pleintje in het dorp. Gelukkig dit is het café van de eigenaar en even later hebben we het toch gevonden. Het heeft een mooi groot zwembad en is eigenlijk op grote groepen ingericht, een beetje onvriendelijk vinden we dat er vooraf betaald moet worden en een armbandje om moéten,, , maar dat is in de meeste hostels normaal. Heerlijk even zwemmen en als we in de avond op de fiets een restaurantje gaan zoeken om er te eten komen we bijna in het donker terug en zijn blij dat we ’s-middags al gezwommen hebben, nu zou het te koud zijn en het is flink gaan waaien… Het centrum biedt verschillende restaurants en winkeltjes, ik heb een pincet nodig en die vinden we dan bij de lokale drogisterij, we nemen een biertje op een terras, lopen daarna het dorpje rond om voor jan nieuwe leren binnenzooltjes te zoeken. Die vinden we in een schoenenzaakje ergens aan de buitenkant van het dorp. €2,-, en Jan kan zijn zooltjes weer gebruiken(waren doormidden). Heerlijk kort dagje. De fietsen stallen we bij de voordeur en onze kamer ligt helemaal achteraan in een hoger liggend gebouwtje. We binden ze aan elkaar en een paal vast en hopen dat ze er morgenvroeg nog staan….
Za.27 juni hostal Santiago2 Burgos (sleutel-Jan!)
Vandaag op weg naar Burgos, een prachtige stad waar we al eens waren (10 jaar eerder) maar nu op de fiets. Voor we daar zijn (62km) komen we in We zijn nu in de Tierra de Campos en het is bosrijk en heuvelachtiger en nogal verlaten. Treurig zien we hier langs de weg een dode Das liggen, aangereden en langs de kant gelegd en het zoveelste slachtoffer van de autosnelheid. Omdat het weer een zéér warme dag dreigt te worden zoeken we verschillende verkoelende plekjes op om even wat te drinken, speciaal voor Jan omdat hij een drinkfles op de fiets heeft moet hij daarom steeds even stoppen. Zelf heb ik een camelbag die zijn dienst héél goed bewijst deze dagen. Onderweg stoppen we even in Als we bijna bij Ibeas de Juarros zijn komt ons een “Brugero” achterop gefietst en vraagt in het Engels of hij ons naar de stad zal brengen via een ander route, het is erg druk op het komende stuk maar wij zijn dat niet van plan. Het kost ons nogal wat overredingskracht(in het Spaans!!) om daar onderuit te komen maar omdat hij merkt dat mijn Spaans wel goed genoeg is voor een bicigriño, laat hij ons na enige uitleg alleen verder gaan. Heel lief bedoeld maar bewust houden we het graag bij onze route. Hij vertelde dat deze temperaturen (27° om 10.30u) normaal gesproken niet voorkomen in dit gebied, het koelste van Spanje eigenlijk, en dat we op tijd moeten stoppen om iets te drinken… Dat beloven we en daarna gaat hij zijn eigen route verder. We nemen de draad weer op en op de provinciale weg zouden we de 3e afslag links moeten nemen om onze route te fietsen maar…..het gaat een beetje fout en een afslag te vroeg gaan we de “rustig route”op. Na een half uurtje krijgen we in de gaten dat het niet de goede afslag is en we fietsen terug de hoofdweg op en nemen de volgend afslag nu wel de juiste, pfff…. het is echt wel erg warm aan het worden. Gelukkig zitten we een tiental kilometers voor Burgos en dus kunnen we het overzien. We hebben een hostal geboekt Santiago2. Helaas voor ons als we de stad binnenfietsen merken we dat het héél vol is overal alsof het Carnaval is losgebarsten, wat is dit?? Het Feest van San Pedro is deze dagen een geweldig event en de mensen zijn in drommen toegestroomd, we weten nog niet waar ons hotel zich bevindt en daarom gaan we naar het VVV. Helaas voor ons zijn er twee filialen en we moeten dus….bij de 2e zijn. Helemaal met onze fietsen door de menigte en als we daar zijn, krijgen we gelukkig een plattegrond mee om de locatie te vinden, die is in een van de buitenwijken. Ook al hebben we honger en zit iedereen lekker buiten te eten, we besluiten deze drukte te ontvluchten, dan maar wat later eten, eerst even naar het hotel opfrissen, de fietsen stallen en daarna maar iets zoeken. We kunnen niet in het hostal eten en onze fietsen moeten in het kantoor v/d eigenaar staan. Als er iets is mogen we hem altijd bellen, hij spreekt goed Engels en we vragen hem om een restaurantje in de buurt. Het is dichtbij en als we daar komen kunnen we nog niet eten, dan maar tapa’s die er nog staan maar we wachten buiten op het terras en drinken lekker een biertje, vragen om wat pinda’s en even later hebben we het naar onze zin. Het diner is pas om 20.30u. en tot die tijd zullen we wat in de omgeving wandelen. Als het dan zover is zitten we als enige gasten in de dinerzaal van het hotel, een prachtig oude herenkamer met mooie antieke elementen,
we worden als koningen bediend en omdat het eten echt héérlijk smaakt vrezen we de rekening!! Je gelooft je ogen niet, als de rekening dan komt, vraagt men allereerst om ons kamen nummer, dat hebben we niet, we logeren elders en daarna zien we een idioot laag bedrag staan waarvan we denken dat het niet goed is. Laten we eerlijk blijven en hen daarop wijzen, maar wat schetst onze verbazing, het klopt allemaal, het water ,de wijn , de tapa’s vooaf,het is allemaal inbegrepen en wij zijn verwénd!!!! Niet te geloven hoe lekker e.e.a was en mooi opgediend en een lekkere wijn erbij, een sterren restaurant waardig!!! Nadien, terug op onze kamer nog zijn we nóg sprakeloos… . Maar ja, vanmiddag in de stad hebben we een feestje gemist, zo hebben we toch ons eigen feestje. Dat allemaal dankzij SAN PEDRO!!
Zo.28 juni El mèson Castrojeriz
Vanmorgen na het afrekenen en oppakken vragen we om een goed ontbijt adressen hoe we het beste de stad uitkomen. Het was niet moeilijk zei de eigenaar maar ik, stresskip, heb het onderweg nogmaals gevraagd aan twee agente die langs de hoofdweg stonden en we zaten nog steeds goed. Ook zeiden ze dat we rustig het voetgangersgebied in mochten gaan op de fiets en de 2e brug links over moesten gaan. Daarna hebben we een stek gevonden om lekker te ontbijten op het plein voor de Cathedraal nog in Burgos en rústig dat het er was…. Iedereen aan een ontbijtje en het is totaal anders dan gisteren middag allemaal aan het diner!!! We zijn daarna op weg gegaan naar Castrojeriz via een rustige weg de stad uit waar we net buiten de stadsgrenzen een Nederlands echtpaar uit Amersfoort tegenkwamen. We hebben ze onze stadsplattegrond gegeven dan hoef je niet direct te zoeken. Daarna een stukje langs de rivier de Arlanzón, wel een omweg ten opzichte van de oude camino vanwege een smalle gevaarlijke toevoerweg naar de snelweg. Als we in Cavía zijn geweest lijkt het of dat we fout zijn, het stenige gravelpad duurt zo lang naar Estepar dat ik eraan ga twijfelen of we wel goed zitten, het zou maar 4km zijn maar uiteindelijk is dat wel meer. Er wordt in het boekje duidelijk omschreven waarom we deze route moeten nemen, maar uiteindelijk was het te doen.
Zo en nu op weg naar een lunchadres, we vinden dat in Iglesias (Julio??) Daarna zitten we lekker in het ritme en als we bij de abdij van San Anton komen, stappen we af en laven ons bij het beekje, nemen enkele foto’s en helpen een duifje het vege lijf te redden…. Hier gaan we weer een stempel halen en als we de dame ter plekke naar haar verhaal vragen (zij is een Australisch) vertelt ze dat zij deze vrijwillige bijdrage levert aan de vele pelgrims naar Santiago omdat ze een vriend heeft die hier woont. Zij zetten zich in en helpen om het hostal binnen deze ruïne in stand te houden zodat er overnacht kan worden. Zij zijn samen de hele dag in touw om de boel draaiende t houden en doet dit voor een half jaar en gaat dan weer terug naar Australië. We gaan weer verder, omdat het erg warm is stoppen we regelmatig om wat te drinken in de schaduw en als we in Castrojeriz aankomen is er even een twijfel, zullen we nu naar het klooster gaan of strakjes, het laatste doen we. Maar als we er later naar toe willen blijkt dat het gesloten is, jammer maar we kunnen niet altijd voorzien wanneer iets geopende is of niet. Het hostal el Mesón is echt een Spaanse herberg, een gezelligheid als je binnenkomt, men wijst ons de kamer, laat zien waar de fietsen kunnen worden gestald(in de lounge) en we drinken er lekker een biertje buiten op andermans terras (sorry). We eten heerlijk in deze herberg en omdat het zondag is, is het er volgeboekt, Spanjaarden gaan uit een, je merkt dat men elkaar kent en hele families er regelmatig eten. Gezellig en we drinken er nog een glaasje op. Het stadje was in de 10e eeuw een belangrijk pelgrimsoord met 8 ziekenhuizen, 3 kloosters en 6 kerken was ommuurd met 7 poorten en er was een rijke joodse gemeenschap rond de San Juan kerk. We hebben ons er niet in verdiept maar lekker ondergaan……. heerlijk zo, zo rustig weer op weg…Langzamerhand begint onze reis aardig op te schieten.
Ma.29 juni Hostal La Corte in Santa Maria Carrión de los Condes
Als we de rekening hebben betaald en onze fietsen weer hebben bepakt, gaan we op weg naar Carrión de los Condes. Vandaag fietsen we de provincie Palecia( Castilië-León) binnen en op de grens van Léon en Palecia staat een gedenkteken, een routekaart is er goed en overzichtelijk naast geplaatst en het wordt vlak,
kaal en heet om er te fietsen-/of wandelen, we treffen er enkele wandelaars en zij vragen ons om foto’s te nemen van hen bij het gedenkteken, hier gaat onze weg weer samen met de wandelende Pelgrim. Het zal ongeveer tegen een uur of elf geweest zijn dat we echt aan koffie toe waren en we een hostal binnengingen. Het leek op de Haciënda van hidalgo Don Quichote ,
de toegangspoort met daarin ook zijn stalen beeltenis (cortén),een kleine herinnering aan de reis met mijn moeder en Ine als gids van Kras-reizen. We zien een aantal lage woningen aaneengeschakeld en iets verderop is een mooi zwembad. Daarachter ligt het terras waar we plaatsnemen en een kop koffie bestellen. De vrouw des huizes vraagt of we een grote of een klein willen. Doe maar meteen een grote en als ze daarmee komt aanzetten staat er juist een mevrouw rond te kijken waar ze zal gaan zitten. We nodigen haar (Nora) uit aan onze tafel en er ontstaat een zeer geanimeerd gesprek over ieders beweegredenen om deze reis te maken. Zij heeft hem al 3x gemaakt met een gehandicapte broer, die deze keer niet meer meeging i.v.m zijn zwakke geestestoestand. Haar man, die anders ook mee ging heeft haar dringend geadviseerd om eens alleen te gaan en de reis zelf te ondergaan. Het blijkt een schot in de roos en heeft geen probleem met het alleen lopen. Vandaag neemt ze een extra dag in deze herberg met luxe faciliteiten en komt bij van een klein blessure aan haar voet zodat ze de reis alleen verder kan maken. Ze verteld dat onderweg velen zich bij elkaar voegen en ze heeft momenteel behoefte aan rustig verder gaan zonder verhalen aan te horen en ze haar eigen gedachten kan hebben. Zo zie je maar, te voet heeft voor- en nadelen. Ze hoort ons verhaal aan en schrijft ook op dat ze ons ontmoet heeft, ze gaat ook in de Kathedraal van Santiago een schietgebedje doen voor degene waarover ik haar heb verteld, bijzonder hoor. Na de koffie wensen we haar nog een Buen Camino en trappen heerlijk verder op weg naar Carrión de los Condes. Onderweg wordt het wel steeds warmer en we besluiten daarom dat het beter is om op tijd te stoppen. Tegen 13.30 komen we aan, we zijn op de helft van de Spaanse route!!! We gaan eerst de spullen binnenzetten en dan op zoek naar een fietsenmaker voor de Standaard van Jan zijn fiets, een of twee nieuwe boutjes vraagt hij aldaar en repareert dit samen met de eigenaresse. Intussen kijk ik wat in de smalle straatje rond en wat zien ik??==> Een heuse Herbie auto…. Onze fietsen stallen we achterom op een klein binnenplaatsje, achter enkele appartementjes maar, een e.a. wordt wel afgesloten en als we de fietsen morgen weer willen meenemen, moeten we de sleutel vragen aan de receptionist(e). Een mooie kamer krijgen we aan de achterkant(lekker rustig), Aïsha zou hem zo hebben gewild, helemaal roze met muren, dekbed en al. Och het is maar voor een nachtje…. We besluiten eerst alle kleding te wassen, op te hangen in de “droogkast”en dan de stad te verkennen. We willen weer wat opsturen naar huis, helaas is het postkantoor nu gesloten en moeten we wachten tot morgenvroeg. No problem, dan naar een terrasje op zoek. Zó, nu is het ook voor ons even Siësta… Na het middagdutje gaan we de Kathedraal in voor een stempel en bezichtigen deze, , het plaatsje heeft mooie oude straatje zoals zo vaak in de Spaanse dorpjes daar slenteren we wat en drinken in een cafeetje (met airco) een heerlijk glas fris, dan weer de warmte in,pfffff…. Ook ik merk dat de temperatuur wel heel hoog begint op te lopen vooral tegen 18.00u, het koelt ook bijna niet af, alleen ’s-nachts wordt het pas een paar graden kouder..Laat op de avond besluiten we toch weer in het hotel te eten, het wordt een lokale specialiteit, varkenspoot en erná een toetje uit een plastic bekertje!! Ach,…..

Di.30 juni hotel Codorniz Sahagun
Vanmorgen, na een heerlijk ontbijtje pakken we weer op en vertrekken richting, SAHAGUN. Het pakketje even snel op de post en weer verder, we verlaten Carriön de los Condes over de mooie brug vanwaar je een prachtig gezicht op de Nuestra Señora Kerk hebt. Het landschap laat vele graan akkers zien en de tocht blijft dan ook een hele tijd saai, stenig en warm, na 10.00u is het al 28° en gelukkig is het vandaag ‘maar’ 40 km. De tocht gaat over een roodbruin kiezelpad, wel te doen maar och, och, onze arme fietsbanden. Gelukkig dus een niet al te zware dag, omdat het zo warm is gaan we regelmatig even stoppen om wat te drinken en de 1e koffiestop is al na ongeveer 20 km in Ledigos. Omdat het boekje beschreef dat er niet veel te koop was in deze omgeving hadden we niet verwacht nu al aan de koffie te kunnen, een klein straatje in gefietst omdat ik een bijzondere berg zag met gaten en schoorstenen. Inderdaad ingegraven huisjes in een berg, sommigen al goed gerestaureerd en anderen nog in originele staat. Heerlijke koffie….en ook nog een winkeltje waar je wat kopen kon. We treffen hier een Amerikaanse cameraman en zijn gezin, zij maken de tocht uit nieuwsgierigheid omdat ze hoorden dat er zóveel mensen pelgrimeren. We zullen ze regelmatig tegenkomen. De laatste 10km. Fietsen we over de “Oude”weg langs een spiksplinternieuwe snelweg en dat is best gemakkelijk, bijna vlak te noemen, het is alleen wel erg lawaaierig. Deze authentieke streek is bekend om de vesting hier van de Tempeliers. Vlak vóór Sahagun verlaten we de Provincie Palencía en komen we de provincie León binnen fietsen.
Het laatste stukje gaat ook best snel, we arriveren dan ook vroeg en al voor we het hotel bereiken staat er een vrouwtje te roepen kom hier logeren en wenkt ons met beide handen, loopt naar het midden van de straat en probeert ons over te halen. Helaas voor haar hebben we al een kamer geboekt in hotel Codorniz even verder op t.o. de kathedraal San Juan de Sahagun.
Bij ons hotel is het aan de achterkant heerlijk fris en daar strijken meerdere mensen neer voor een borrel. Daarna gaan we lunchen, het is er erg druk vanwege de bouwvakkers van het naastgelegen pand dat wordt verbouwd. Deze harde werkers worden dan ook snel voorzien van hun maaltje en wij kunnen best wachten onder het genot van een wijntje. Het eten dat ik even later bestel, blijkt uitverkocht maar ik kan wel iets anders bestellen. Als dat dan op tafel verschijnt is het niet helemaal gaar, dat gaat terug naar de keuken hè hè en even later kunnen we dan eindelijk eten.
We lezen bij het mooi gerestaureerde VVV kantoor dat dit de helft van de Camino zou zijn en gaan hier naar binnen voor meer informatie over het stadje en naar het oude gerestaureerd hospitaal waar we een speciale oorkonde kunnen krijgen die in de ze tijd weer in ere hersteld is doordat men de stempel ontdekt bij het restaureren van het hospitaal uit de vroegste pelgrimstijd. Hier zijn we op de helft van de Spaanse Camino We halen hier dus ook een stempel tegenover ons hotel bij het VVV. Daarna zoeken we de derde Mudajár Kerk, die al in de Codes staat vermeld en een rijke historie kende. In de tijd van Karel de Grote is de naam San Fagún (een Romeins heilige) samengevoegd tot Sahagun. De Kerk, La Peregrína, is prachtig gerestaureerd en we zien bij hier ook de moderne mogelijkheden verbonden met oude historische gebouwen in het, uit 1260 stammende pelgrimshospitaal, dat behoorde tot de Franciscaner Kloosterorde.
Hier kunnen we rondlopen met onze eigen telefoon die via e wifi alle gegevens binnenhaalt en zo ons op de hoogte brengt van alle veranderingen door de eeuwen heen. Aan het einde als we weer naar buiten gaan krijgen we het de ons felbegeerde papiertje, de in ere herstelde Pelgrimsoorkonde, daarna gaan we lekker het stadje verkennen, drinken op het pleintje een bier en kijken waar we vanavond zullen eten… Aan de ene kant van het plaza Major een biertje drinken uit een bevroren glas en later aan de andere kant lekker gegeten en ondertussen kijken naar de vele spelende kinderen op het plein. Gezelligheid alom met alle Spaanse families die ook daar aten. Niet al te laat naar bed vanavond ook al zijn we niet moe, morgen weer vroeg op om de hitte vóór te blijven….