St.Jaques de Pied-Pamplona

Ma.1 juni Logis hotel st. Jaques, st Leonard de Noblat
Vandaag is het een beetje dreigend en we besluiten onze regenspullen bij de hand te houden, niet voor niets het gaat miezeren, als het niet erger wordt tekenen we ervoor. We stoppen regelmatig om een bouillonnetje te drinken dat ons een boost geeft om lekker op peil te blijven, je gebruikt toch meer energie dan je weet en dit maakt dat je waterhuishouding op peil blijft. Onderweg heb ik steed een rugzak met 1,5 Ltr. Water bij me en dagelijks gaat die helemaal op. Het is vandaag een meevaller dat het niet harder gaat regenen maar we plannen de Lunch zodanig dat we lekker droog blijven en komen na een kleine 50 km aan in St.Leonard de Noblat
Het is een mooi oud 12e eeuw Romaans dorp met een uitzicht over de heuvels waar ons hotel over uitkijkt. We bezoeken de Kerk, halen een stempel in de refuge en zoeken ons hotel weer op. Het eten is heerlijk maar het toetje slaat alles, lasagne ijs met aardbei (ik) en een chocolademousse met lange vingers, hmm….. wat hebben we het toch goed!! Dit is beter dan ik van te voren had gedacht .

Di.2 juni Claire & Daniel, Condat sur Ganaveix
Het is inmiddels alweer juni en de onderbreking voor mijn verjaardag komt dichterbij en we zitten momenteel in de Limousin. We hebben al vaker wat hunebedden gezien maar hier komen ze met enige regelmaat voor op onze route. Jan maakt er foto’s van en we stoppen daarom even,
nemen een pauze en zijn blij dat de route niet zo erg heuvelachtig is. Het is erg warm en we moeten zorgen dat we genoeg eten en drinken bij ons hebben want de volgende 30 km tot aan Uzerche is daarvan verstoken. Meestal doen we dan boodschappen in de ochtend en vaak is onderweg wel een bakkertje waar we heerlijk vers stokbrood kopen om tijdens de lunch lekker de tonijnsalade( onze favoriet) mee te besmeren. Voor vanavond moeten we ook wat kopen omdat ons hotel geen maaltijd verzorgt maar men heeft wel een winkeltje waar je van alles kunt kopen. We zullen zien, het is 50 km verder.
Omdat Claire had uitgelegd dat bij aankomst direct hun locatie zou opvallen zijn we heel benieuwd, en ja hoor een groot hoog huis op een bergje met mooie blauwe(echt Frans) luiken….
Als we aankomen worden we zeer vriendelijk ontvangen en naar onze kamer gebracht. Ruim, schoon en gezellig ingericht. Onze fietsen kunnen pas vanavond binnen gezet omdat dit in de lobby moet. Niet erg, we gaan ons beraden wat we doen met eten, het wordt lekker stokbrood met kaasjes en smeerseltjes met wijn op het heerlijk zonnige met druivenranken overdekte terras waar we lang blijven zitten ook al steekt er een windje op. Záááálig… Als we ’s-avonds naar bed gaan doen we de luiken dicht maar we zien dan, hoeveel onderhoud ze eigenlijk nodig hebben en ach
ja, la douce France nest pas??? De volgende morgen krijgen we in het restaurantgedeelte het ontbijt van de heer des huizes, Daniel, en als we hebben opgepakt veertrekken we rond 8.30u mooi op tijd dus.

Wo.3 juni La Cremalleire Brive-la-Gaillarde
We zijn nu in de Périgord!! Het is heel mooi weer en de warmte voel je opkomen, tegen tienen is het al 20° en de zon is brandend, we zijn dan ook al blij als we weer ergens in de schaduw fietsen. We komen na een kilometer of 8 in Uzerche aan en het is een prachtig gelegen stadje met een uitzicht over het dal van de Vezère.
Donzenac een plaatsje langs de route.
We kruisen met enige regelmaat het riviertje de Vezère maar gelukkig ook een stuk met veel groen door het bos maar wel heet en gelukkig hoeven we ook vandaag maar 50km. Door naar st. Jal, een flinke klim maar door het bos en naar beneden, dit alles gelukkig over veel beboste weggetjes. We besluiten te lunchen in Donzenac, we moeten errug klimmen dit is géén fietsstadje maar als we in het centrum komen vinden we een mooi historisch centrum waar een plein is met enkele restaurantjes. We nemen hier eerst een biertje en bestellen daarna een broodje. Na een uurtje rust gaan we nog even door het centrum om te kijken of we er een stempel kunne halen maar helaas. Toch niet getreurd, er komen nog genoeg kerken en kloosters voorbij, en anders kun je bij iedere refugio er een halen.. We blijven vandaag door een heerlijk bosrijke omgeving fietsen en dat maakt de weg gemakkelijker alhoewel het soms ook klimmen en dalen blijft. We zien hier ook veel invloeden van de Kelten en Romeinen en komen redelijk vroeg in Brive-la-Gaillarde aan, het is kermis hier en we zullen via het VVV en hotelletje boeken. Men belt de hotellier en vraagt of er plek is, we mogen direct komen. Als we voor het hotel staan komt er een mevrouw aan die ons aanspreekt, ze zegt dat het gesloten is en niet voor 18.00u. opengaat. We zeggen haar dat het VVV zojuist hem heeft gebeld en dat we direct konden komen, nou zegt ze stellig, slaap maar lekker verder terwijl de deur opengaat en de hotelier ons binnennodigt valt haar mond open maar ze hersteld zich direct en spreekt hem aan over een annonce o.i.d. we hebben stiekem veel lol over haar verbazing en gaan naar binnen. Onze fietsen worden in een straatje verderop gestald. We krijgen een mooi gerenoveerde kamer met badkamer(gespoten bad en muren) waarna we een douche nemen om vervolgens een biertje te gaan nemen. Het is een leuk stadje waar toevallig kermis is en er een drukte van belang heerst. ’s-Avonds dineren we gewoon in ons hotel en we worden daarvoor naar het tuinterras geleid. We vallen van de ene in de andere verbazing, het diner is werkelijk fantastisch goed bereidt met hele mooie opmaak en smaken die er niet om liegen. Als we de volgende dag willen vertrekken krijgen we hulp van een van de koks om ons te helpen oppakken, nog niet vertoont deze reis. Leuk hè.

Do. 4 juni hotel du Puits, Souillac(52km)
We hebben een heerlijk fietsdag en onderweg vinden we een leuke locatie waar we lunchen.
Een gerestaureerde druiven molen in het midden van het dorp Turenne.
Daarna raken we een beetje de weg “kwijt”, ik ben er niet zeker van dat we nog op de juiste route zitten en ga onderweg verschillende mensen aanspreken of dit de weg naar Santiago is. Als ik voor de zoveelste keer afstap omdat ik net een mevrouw in haar auto zie stappen , komen ze naar ons toe en vraagt wat ik wil. Dan roept ze haar man erbij en als blijkt dat we onderweg zijn naar Santiago komen ze met een prachtig verhaal. Het is al eeuwen zo dat er een bron met een waterput op hun erf ligt die nog steeds in werking is. Dat wil hij ons wel even tonen en de daad bij het woord voegend doet hij het deksel van een mooie gebouwde put omhoog, haalt aan een touw een emmer vol water uit de bron en veegt het stof eraf, vervolgens giet hij een beetje in een drinkbak en doet ons voor hoe dat moet. Dan moeten we er ook aan geloven en daarna volgt het verhaal. Deze bron is gemaakt voor de postkoets op weg naar Santiago en al eeuwen lang werden de paarden aan de overkant gestald en van water en hooi voorzien. Erbij ligt ook nog de gerestaureerde herberg die niet meer in gebruik is. Alles is al eeuwen lang bezit van deze familie en hun zoon heeft gisteren nog een gehandicapte bicigrino geholpen met zijn KUNSTBEEN te repareren, hé….ook die hebben we in Vezelay gezien!!
Vandaag fietsen we naar Souillac, een dorpje dat we al kennen van een vorig bezoek aan Harrie en Ria en we overnachten via Booking.com in Auberge du Puits. Een oud Frans hotelletje waar het zeer donker is binnen en we moeten dan ook uitkijken bij het naar boven gaan, gelukkig halverwege gaat er een lamp aan. We mogen in een grote kamer en suite met aparte badkamer, wat een luxe, ook al is die al oud we zien wel dat het goed wordt onderhouden. Onze fietsen worden in een garage ondergebracht waar ze ook antieke spullen hebben staan, zij doen ook veel leeghalen van huizen uit erfenissen. Er staan twee mooie canapés en hebben het even over een evt. aankoop voor in ons nieuw huis, och laten we dar nog even mee wachten, gelukkig kan het niet mee op de fiets. We willen allebei naar de kapper en vragen de eigenaresse om een adres, het is dichtbij en we kunnen beide worden geknipt. Een zeer ervaren kapster heeft de salon samen met haar man, zij hebben2 meiden in de leeftijd 9 en 11 jaar die ook opvang behoeven, dat doet haar man nu en zij is dan in de zaak bezig. Zij probeert met Jan wel wat Engels maar het is te moeilijk om dat vol te houden en ze gaat met mij snel over op haar vertrouwde Frans.
We zoeken even uit waar we zullen eten vanavond en dat doen we niet in het hotel omdat het er zo donker is. Als we terugkomen zit er een hele corpulente dame aan een copieus maal,gelukkig kunnen we buiten alles gadeslaan onder het genot van een kopje thee. Wat een hoeveelheden worden er naar binnen gewerkt, niks voor mij!!! De volgende morgen staat er ook een groot ontbijtbuffet klaar en we kunnen alles krijgen wat we willen. Het is niet allemaal even vers, soms verpakt maar dat hindert niet, dat mogen we ook meenemen voor onderweg. Wel makkelijk en als we vertrekken is er nog enige verwarring omtrent de sleutel van de garage maar die had ik al afgegeven aan de hotelier. We vertrekken richting Le Recoux!!

Vrij.5 juni, aankomst in Le Recoux, bij Harrie en Ria, Ine en Eric en Wick’s(56km)
We wijken weer van de oude route af om mijn zus op te zoeken die van vrienden een huis huurt. Ook nu is het weer heel erg warm en omdat het nog vroeg is kunnen we redelijk snel opschieten. We kiezen voor een
zuidelijke route langs de Dordogne en komen onderweg nog een pelgrim, André, uit Duitsland tegen, hij liep het hele stuk vanaf Augsburg maar omdat hij met zijn hond liep moet hij zo nu en dan een paar dagen extra overnachten vanwege de hondenpootjes. De kussentjes daarvan kregen wel eelt maar deden ook vaak pijn. Hij nam steeds de echte pelgrimsroute, een gezellig gesprek zo aan de Dordogne. Daarna fietsten we door en komen langs hoge rotspartijen en valleien, langs Le Roc via Saint Julien naar Veyrignac om daarna van de d50 naar de d704 de Dordogne over te steken en via Carsac de D703 te volgen tot aan Saint Cyprien. Dan volgen we de weg tot aan de Dordogne en slaan rechtsaf richting Mouzens. Daar bellen we Ine en Erci die ons al tegen 16.00u verwachtte.
Nu wordt het nog een fijn klimmetje naar Le Recoux maar we zijn er bijna en Ine neemt onderweg steeds filmpje op over hoe wij boven komen. Een fluitje van een cent en ik kan de weg nog terugvinden, ook al is het jaren geleden. Mooi we zijn er en na een hartelijke begroeting, kunnen we aan het bier
Wat is mijn zus trots op ons, ik voel me vereerd…..maar er moet nog wel het een en ander worden verhuisd omdat zij ons pas morgen hadden verwacht, niet erg, zó gebeurd. Wat gezellig een groep mensen die we kennen zomaar in het Zuiden, ik geniet met volle teugen en omdat ik heb afgesproken met Ine de boel te huren voor het verblijf, krijg ik er ook geen schuldgevoel door dat we eerder binnenvallen.
Wat we met het eten doen is nog de vraag maar dat loste zich op doordat Ine nog wat restjes had staan en we die op een gezellige manier opgediend kregen. Ook spreken we af dat we bijdragen aan de huishoudpot,per dag €50,- per stel wat inhoud dat ik dat ook voor Coos en Herman zal doen. Die zullen maandag aansluiten…

Za.6 juni
De zon wekt me en ik trek al om 7.30u. mijn badpak aan, ik ga lekker zwemmen!!! Héérlijk in mijn eentje, ik haal wat blad uit het water en trek een paar baantjes tot ik er genoeg van krijg. Daarna haal ik mijn toiletspullen en ga douchen. Ondertussen is Jan ook wakker en komt me achterna, gaat zich scheren en douchet ná mij. Ook vandaag is het weer mooi, het ontbijt wordt door INE verzorgt, we mogen zeker niet in de weg lopen, ook al kunnen we helpen, ze wil het alléén doen. Dus ik aarzel niet en ga lekker buiten zitten nadat we de tafel hebben gedekt. Het is lekker warm en we genieten van de zon, de rust en iedereen bij elkaar. Wat gaan we doen vandaag?? Even boodschappen doen?? We hebben afgesproken ook een bijdrage te leveren aan de pot en dat doen we dan ook. Wat men koopt hangt van boodschapper af, dat is dit keer Ine en Wicks. Wij blijven hier en lezen en luieren wat, doen de was en in no time is die ook weer droog.
Hè zo’n onderbreking van een periode bevalt prima, ook al kost het totaal geen moeite om iedere dag te fietsen, het is fijn om familie te zien en te kunnen vertellen wat we allemaal al hebben meegemaakt. Vanavond hoeven we niet te koken, Wicks bereid samen met Harrie en Ria een BBQ voor. Het is rond 18.00u. dat we worden opgehaald en aan kunnen schuiven aan een rijkelijk gedekte tafel waar lekker borrelhapjes staan en een fantastische salade. We starten met een bubbelwijn en Harrie zorgt altijd voor het vlees, dit keer saté, kip, burgertje en worstjes. Teveel allemaal en we houden dan ook over….morgen makkelijke maaltijd. Het is laat als we ons bed in rollen en ook al is het warm in de slaapkamer, met alleen een laken over me slaap ik toch in.

Zo.7juni Coos en Herman arriveren
Ik probeer de volgende morgen heel zachtjes te doen om weer lekker een paar baantjes te trekken in het zwembad, het is nog vroeg maar ik tref ook Wicks al buiten aan, zij heeft niet zo goed geslapen en is aan het bellen met Nederland. Ook als ik weer naar binnen ga slaapt Jan nog steeds, hij moet echt bijtanken maar als ik weer bovenkom is hij wakker en staat ook op. Het blijft lekker weer alhoewel het in de morgen nog fris blijft tot een uurtje of 11.00u. Het is zondag en er is een braderie in ST. Cyprien, daar gaan we heen maar omdat we redelijk laat ontbijten is het nodig om asap de boodschappen voor vanavond te doen. Alle supermarkten zijn op zondag open tot 12.00u en daarna niet meer. Dus we gaan met zijn allen in Eric zijn auto en zetten Jan , Eric en Wicks alvast in het centrum van Cyprien af . Dan rijden we terug naar de supermarkt en brengen het spul thuis. Dat was eigenlijk niet afgesproken en er wordt 2X naar Ine gebeld en omdat zij niet kan opnemen tijdens het rijden belt Jan mij om te zeggen waar ze zitten. Dat is zo gevonden en we bestellen iets te drinken. Zij hebben al over de markt gelopen en ik ga met Wicks nog een rondje doen, vind een leuk cadeautje voor Bep (vervangster Stoutenburg) en mezelf en dan gaan we terug . De drankjes zijn op en als we teruglopen zie ik nog meer leuke dingen. Het is maar goed dat we met de fiets zijn, dan koop ik niets….
Terug in le Recoux ga ik nog even zwemmen en Jan en Eric ook, die blijven daar hangen terwijl ik lekker een beetje ga lummelen en een verhaal probeer te schrijven, dat lukt maar half, kan me niet concentreren omdat ik het zo heerlijk vind om niks te hoeven…Dat maakt ook dat ik momenteel geen heimwee heb ik voel me niet gejaagd, heerlijk om zo weg te zijn….
Vanavond kook ik en dat is geaccepteerd, maar eerst borrelen we wat vooraf. Na het eten zitten we lekker onder de veranda wat te lezen en we worden een beetje melig als Ine een site op haar tablet opent met Brabantse humor…Witte gè 4 famieleje mè ‘ne Z???? zuster, zwaoger, zoma, zopa,…..En, as ge ut nie wit, kun det altet nog behange….
Onverwacht rijdt er een auto met Nederlands kenteken langs en in een flits herken ik Coos, ik roep en ze ziet me, dus ze zijn er al!!! Goh, die hadden we morgen pas verwacht… Leuk en fijn dat ze er al zijn, heelhuis en moe want ze zijn vanmorgen in een keer hierheen gereden. Petje af en ze lusten nog wel wat te eten, dat is helaas op en daarom nemen ze de wraps die zij onderweg hebben gekocht. Die gaat erin als koek en de verhalen komen los. Omdat ik mijn stuurtas wilde vervangen had ik via internet een nieuwe besteld en naarhet adres van Coos laten sturen, daar was het niet op tijd binnen gekomen dus die vlieger ging niet op. Het wordt een latertje als we de bedden nog moeten klaarmaken maar niet erg , we kunnen uitslapen dus…

Ma.8 juni
Een extra dagje met ons Coos en Herman, ze gaan ff zwemmen en komen dan aan de ontbijttafel, wel gezellig zo met z’n allen.Daarna gaan we hen voorstellen aan Ria en Harrie, het zijn tenslotte de gastheer en vrouw van hun huis dat we huren en het is wel zo netjes om te laten weten dat ze erbij gekomen zijn. We blijven vandaag hier en als Coos aan Herman voorstelt de omgeving te verkennen te voet ben ik benieuwd of ze niet gaan ‘dwalen’. Het gaat goed en na een uurtje of anderhalf komen ze weer aanzetten

Di. 9 JUNI! 65 Jaar,
Ik wordt wakker, later dan de andere dagen Maar toch mag ik niet naar beneden, ze bereiden een surprise voor… Tot ze roepen moet ik boven blijven maar wat duurt dat langgggggggggggg…Als ik dan geroepen wordt, zie ik beneden hele mooie slingers aan de schoorsteenmantel hangen, die heeft Aïsha samen met Marloes gemaakt,
OMA BETTI BULTJE 65 JAAR HOERA.
staat erop, en daarna heeft Coos die meegenomen….daarna zingen ze ook nog voor mij!!!!
Een bijzondere dag vandaag met mijn lief en familie die me zéér dierbaar is, zó anders dan thuis. Wat een mooie manier om zo je “Jaardag” te vieren,ik voel me ècht jarig !!! Het Champagne ontbijt wordt met lekkere dingen uitgebreid, croissants, broodjes , jus d’orange, lekkere vleeswaren en franse kaas, koffie en thee zijn standaard en we laten het ons goed smaken. Zelfs een bloemetje uit de tuin. De ontbijtboel aan de kant en omdat we vanavond de taart gaan eten (nu is dat te veel) kunnen we het nu even lekker rustig aan doen. Wat een dag….mooi weer erbij, de wetenschap dat ik niks hoef te doen en iedereen die me lief is om me heen. Helaas ontbreken er echter drie lieverds die og naar school gaan en ook nog moeten werken. Dat maak ik goed als we terug zijn in Nederland want ook Waldo is in juni jarig, reden temeer om dat dubbel te vieren…Tegen 13.00u maken we ons op voor een uitgebreide lunch die door Ine en Eric wordt aangeboden en Wicks betaalde de drankjes, wat een genereus cadeau, er wordt begonnen met een drankje Kir royale of alleen spumante met begeleiding van enkele
lekker amuses eentje met bloedworst en met olijven erbij, daarna volgt een keuze uit rode of witte wij bij het eten en er komen verschillende flessen op tafelen is er keuze uit het lunchmenu. Als iedereen zijn keuze heeft bepaald wordt ik even serieus en lees een tekst voor die ik ‘s-morgens heb opgeschreven om duidelijk te maken aan iedereen hoe blij ik wordt van zoveel aandacht en liefde.

Terwijl we dagenlang hierheen kwamen trappen hebben we ook nogal wat lopen whatsappen
De foto's en berichten van deze momenten zo heb ik gedacht,
zullen in verslagvorm worden samengebracht.
Al had ik dit wel een beetje van te voren bedacht, verrassingen blijven toch altijd onverwacht
De moeite die jullie voor mij nemen wordt gewaardeerd en serieus genomen.Dit had ik niet durven vermoeden, zelfs niet in mijn stoutste dromen. Ook tijdens onze tocht hebben we veel bijzonders meegemaakt, en deze laatste dagen hebben dat nog eens vervolmaakt
65 worden is geen prestatie het doet zeker geen zeer, Voor mij wordt het een nieuw begin en smaakt vooralsnog naar meer Ik ben blij dat ik deze memorabele dag samen met jullie vieren mag. In de hoop dat jullie dit ook kunnen beamen,
wil ik op gezondheid en vriendschap proosten samen.

Als we laat in de middag naar Le Recoux terug gaan komen we via een andere weg terug dan we zijn heengereden, het is een mooie tocht en we besluiten dan ook de volgende dag nog even een bezoek te brengen aan Audrix. Het plaatsje doet zeer middeleeuws aan en ik krijg een Astrix en Obelix gevoel.
Er moet wel even naar schoenen worden gekeken voor Wicks die ook al eens hier een paar sloffen heeft gekocht. Ik kan niet nalaten ook voor mezelf te kijken, maar ja…..we zijn op de fiets!!! Ach het geeft niet momenteel op de fiets draag ik steeds dezelfde en hier heeft Ine een koffertje meegenomen met andere kleding, dus ik heb niet de neiging om iets nieuws te kopen. Later in de avond komen Harrie en Ria nog op “de koffie”en brengen tot mijn verbazing ook nog Champagne mee…héérlijk en met z’n allen drinken we weer op mijn verjaardag en ieders gezondheid. In de lucht is veel wolkenbeweging en ik hoop dat we het droog houden. ’s-Avonds waait het nogal hard en we gaan onder de waranda zitten, Ine en Eric gaan naar binnen om het laatse NOS nieuws te kijken. Opeens een schreeuw, en Coos komt hard terugrennen, ze heeft een ……. bij hun autogezien en is danig geschrokken, ook Herman gaat even kijken maar ze zien verder niets. Ook dan besluiten ze om naar bed te gaan, de volgende dag willen ze weer vertrekken naar hun vakantiebestemming in Perigeux. Ze hebben daar een compleet ingerichte tent gehuurd en hopen zo een fijne vakantie te hebben.

Wo.10 juni Coos en Herman vertrekken
Het is weer mooi weer en omdat ik vermoed dat Coos en Herman vroeg uit de veren zullen zijn sta ik vroeg op, ga ff zwemmen en kleed me aan en dek alvast de tafel maar….ze slapen uit en als bijna iedereen al gegeten heeft komen ze pas naar buiten. Het is niet erg maar ik heb het verkeerd ingeschat. Als ze klaar zijn moeten ze eerst nog ff een sigaretje roken en dan komend ze met de bagage naar beneden, ze pakken alles in, kijken de koelkast nog even na en het is tijd om weer afscheid te nemen. Wat een fijne dagen waren het ook samen met hen, ze zijn speciaal voor mij in deze tijd op vakantie gegaan en in Frankrijk voor hen een beetje nieuw. Naar later zal blijken hebben ze het ervaren als een prima bestemming en voor herhaling vatbaar. Wij gaan vandaag nog even naar Le Bugue en dan wordt het ook voor ons tijd om de laatste spullen te wassen en te drogen (zo droog hier!!) weer in te pakken, nog enkele overbodige dingetjes in de koffer naar Veghel te doen en van onze laatste avond hier te genieten. Morgen stappen we weer op de pedalen!!!

Do 11 juni Vertrek; op weg naar Cahors, Assosacion le jeune et jeunesse le realais des jacobins
Dit is alweer onze 5e week en ik had niet gedacht dat het zó snel zou gaan, het voelt alsof we gisteren vertrokken maar nu heb ik mijn verjaardag alweer gevierd….tijd, een rekbaar begrip. We hoeven alleen maar de spullen voor de fiets klaar te maken, we kijken de bandenspanning na, hebben de spaken gecontroleerd en leggen uit aan Harrie, Ria en Wicks hoe de elektrische ondersteuning werkt. Laten zien hoeveel kilometers er op de teller zitten en drinken nog een laatste kopje koffie. Dan stappen we op en worden uitgezwaaid door allemaal en als we de eerste bocht omgaan een groet nog van Harrie die naar het einde van zijn tuin is gelopen om ons uit te zwaaien. Dan is het weer als vorige week, wij met zijn twee en de zon boven ons wat hebben we een geluk met het weer. Omdat we vanaf Martel naar Le Recoux zijn gegaan hebben we wel meer km’s gemaakt zo’n 65 meer dan we hoefden maar het was de moeite waard.. Vandaag gaan we naar Cahors, daar pikken we weer de “oude Weg” op. Het zal ongeveer 67 km worden vandaag als we niet te veel omfietsen. Omdat dit ook een grotere stad is gaan we niet vooraf een locatie bespreken maar doen dat bij aankomst met het VVV ter plekke.
Via Cazals, waar we even lunchen komen we uiteindelijk om 16.30u aan in Cahors en fietsen de lange hoofdweg af naar het VVV, aldaar boeken we een pelgrimskamer in Assosacion le jeune et jeunesse le realais des jacobins ; het is iets anders dan we ons hadden voorgesteld. Bij het direct afrekenen krijgen we wel een stempel, onze fietsen moeten echter buiten staan waar we ze vastketenen aan een leidingpijp. Men verzekerd ons dat de poort ’s-Avonds dichtgaat, ik ben er niet gerust op.
Hier waren ook enkele asielzoekers, ontheemden, jongeren van Afrikaanse afkomst, enkele andere pelgrims en vrijwilligers. De kamers zijn dan ook erg sober maar wel schoon maar de prijs is er dan ook naar en we besluiten net als andere pelgrims daar de maaltijd te gebruiken. Het wordt een Mexicaanse maaltijd, soep vooraf, chili con carne met een salade en een toetje uit de koelkast na. Sober maar prima klaargemaakt, er was meer dan voldoende om iedereen twee maal te laten opscheppen. Daarna gaan we nog even het stadje in en er is blijkbaar een muziekfestijn waar we nogal door de decibellen worden overvallen. We zoeken een cafeetje buiten, bestellen een kopje koffie en genieten na van onze logeerpartij in in le Recoux. Mooi dat dit weer is bereikt een mijlpaal erbij. Het koelt af en we gaan terug, zien dat de poort inderdaad dicht is en stappen vroeg in bed dan kunnen we ook weer vroeg vertrekken, het weer zal toch warm blijven zodat vroeg vertrekken een must is.

Vrij.12 juni hotel le pont Napoleon in Moissac
Als we deze morgen wakker worden is het wel wennen, géén douche op de kamer en we moeten ons echt behelpen. Douchen op de gang waar weliswaar voldoende capaciteit is maar luxe is ver te zoeken en in mijn douche blijft lang water staan, gelukkig heb ik aan badslippers gedacht zodat ik mijn voeten op onze kamer kan drogen. Bij het ontbijt worden we ontgoocheld, dit kun je géén ontbijt noemen, een bak melk met musli, of wat droog brood met jam,of kaas. Helaas vinden we geen kopjes om de thee in te doen en als we ernaar vragen wijst men ons een soepkom aan. We moeten ook alles zelf afwassen en afdrogen maar dat is geen probleem, zo gaat het hier nu eenmaal. Zo, snel pakken en wegwezen,op naar Moissac. Daar hebben we nu via Booking .com een mooi hotel geboekt en hopelijk wordt dat een goede compensatie voor gisteren. Het is niet moeilijk de weg op te pakken en als we richting Agen fietsen ben ik weer blij op de route te zijn de weg is behoorlijk druk maar na een kilometer of 5 kunnen we eraf en weer op rustige landweggetjes fietsen. Het was goed opletten waar we eraf moesten, we hebben dan ook wel even moeten zoeken. Gelukt, richting D659, dat zijn toch goede belangrijke aanwijzingen. Onderweg zien we nog een door Wicks aangeduide belangrijke plaats waar het Zadkine museum ligt,
les Arques genaamd. Aanvankelijk dacht zij dat het in Cazals lag maar deze foto toont anders.. bij een Mariakapelletje even wat drinken en uitrusten…eer we weer op weg gaan om onze , vandaag 60 km, te fietsen. We zoeken wel onderweg naar een geschikte plek om te lunchen en vinden die in Castelnau Montratier. Een gezellig middeleeuws vestingsstadje stadje met een klein marktplein met verschillende cafeetjes. We kiezen er een en na de koffie besluiten we om een supermarkt te vragen maar dat lijkt hier een ander begrip te zijn, want ook al schetst iemand ons dat dit buiten het dorp is, we stonden er bijna binnen. Ook de juist route weer oppikken werd een dingetje, 3x heen en weer en dan nog onzeker of het goed is, dan maar weer vragen en het bleek dat de 1e poging raak was, gelukkig nu door naar onze bestemming, stroomafwaarts naar de langgerekte vallei van de Lupte en de Lemboulas, waarlangs maar weinig voorzieningen te vinden waren, gelukkig zijn we zelfvoorzienend. Nog een 35-tal km’s en we zijn in Moissac wat een heel leuk plaatje blijkt te zijn, genoeg reuring om er eventjes van te proeven, met een mooie abdijkerk uit de 7e eeuw maar door Noormannen en de Moren werd verwoest maar steeds weer werd opgebouwd en onder de leiding van Cluny tot grote bloei kwam rond de 9e eeuw. Een toevluchtsoord voor pelgrims, een voor die tijd een hele onderneming als pelgrim onderweg te zijn, en zij sliepen dan
soms ook onder het kerkportaal van de abdijkerk. Als we het hotel ge-vonden hebben gaan we de stad in om ergens een biertje te drinken maar dat valt tegen, geen speciaal café en dat wat we zien is niet erg aantrekkelijk, dan maar terug om in ons hotel een stempel te scoren, deze bestaat uit een Staf met aan weerszijde een sleutel speciaal van hotel Le Pont Napoleon. We besluiten ook om hier te dineren, het ziet er gezellig uit al is het wat fris met de ramen open, de wind is duidelijk voelbaar. Wat een gezelligheid hier in het restaurant met Gaby Méouchi Responsable de Salle, een ober die echt persoonlijk je bedient en waar we tijdens het wachten een prachtig exemplaar van een restaurantgids kunnen lezen. Hele mooie fotografische beelden van gerechten uit deze streek. Het ziet er prachtig uit maar ook de opmaak van onze borden is mooi en verzorgd door Patrick Delaroux, chef de cuisine. Het smaakt allemaal prima en dit hotel straalt klasse uit. We hebben een fijne kamer met airco en die funcioneert prima zodat we de volgende morgen uitgerust wakker worden. Slapen in de hitte is bijna niet te doen, je wordt dan nog moe wakker maar nu niet gelukkig en na een heerlijk ontbijt kunnen we weer afrekenen en verder.

Za.13 juni Mme Sellin Lectoure regen en onweer
Vandaag heb ik een lokatie gevonden vanuit het boekje en als we er bijna zijn heb ik afgesproken om te bellen, zij zal dan ons komen ophalen zodat we niet verdwalen. De stad uit langs het kanaal laterale á la Garonne gaan naar de bruggen bij Malause, een etappe plaats aan de oude weg waar men met een bootje over de rivier gezet kon worden en waarna een mooie vlakke rit volg tussen de boomgaarden en zonnebloemen tot aan de brug over de Garonne . Ook hebben we een prachtige tocht langs de oevers van de Tarn en komen via Auvillar en Miradoux op de kruising van de D23 met de N21 aan, waar we hebben afgesproken om te zullen bellen met Mme Sellin. We arriveren vroeger dan gedacht en als we haar aan de telefoon hebben spreekt ze af dat ze over een klein uurtje er zal zijn. Gelukkig voor ons is er schaduw op de picknickplaats waar we wachten , we drinken onze frisjes en eten wat fruit. Het uur is eigenlijk zó voorbij en als ze arriveert in de auto, kunnen we rechtsaf achter haar aan fietsen de drukkere N21 op naar haar woning. Ze legt uit dat we een eigen huis hebben waar vanavond ook nog twee andere pelgrims zullen logeren. Ze weet eigenlijk nog niet of ze nu ons in de tweepersoonskamen legt met een groot bed of die met de twee aparte bedden. Het wordt de laatste, maar als ’s-Avonds blijkt dat het twee mannen zijn dan heeft ze wel een beetje spijt. Fijn voor ons dat we op tijd binnen zijn, na 16.00u. wordt het slechter weer en het begint aardig te onweren, we hopen de de anderen wel droog kunnen binnenkomen, het weer is niet pluis buiten. Helaas voor hen heeft de regen hen overvallen en ze komen aan met kleddernatte schoenen en kleding. Die kunnen ze gelukkig wel drogen in de machinen maar hun schoenen moeten omgekeerd en met kranten gedroogd worden. Het zijn beide Fransen en gelukkig voor Jan kunnen ze een beetje Engels spreken. Maar als het te moeilijk wordt dan haakt er eentje af, de ander (een leraar) is bereid ook met Jan te communiceren. We eten met zijn allen bij MmeSellin, in hun huis naast het onze.
Er is nog een gast die ook mee-eet en als blijkt dat wij met de fiets zijn heeft hij geen goed woord over voor het vervoermiddel, dat is geen manier voor een plegrim volgens hem. Daarop meld ik dat eigenlijk ieder zijn eigen weg gaat, dat kan hij wel beamen. De maaltijd is enorm en we worden volgestouwd met een soep, cassoulet met sla en een toetje na rijjkelijk voorzien van witte of rode wijn. Wij zijn er voorzichtig mee, maar ze dringen erg aan. Als daarna moet worden afgerekend is het gedaan en gaat iedereen terug naar zijn eigen kamer. Bonne Nuit….

Zo.14 juni Mmm Sellin Lectoure
We blijven vandaag ook nog hier, het regent nog en we denken dat dit morgen verbeteren zal. Het is echter ’s-middags al mooi weer en we fietsen daarom toch even Lectoure in om het te verkennen. We dalen vreselijk hard af het stadje in en we gebruiken geen ondersteuning vandaag . het centrum is zo gevonden maar helaas zijn de restaurants met hun lunch bezig en we gaan daarom door naar een oud ziekenhuis ingericht als antiek en curiosa hal. Hierin bevinden zich diverse leuke winkeltjes waar we rustig van alles bekijken, glas, Napoleon spullen, oud kinderspeelgoed, mooi linnen en veel belangstelling van lokale bevolking. Daarna gaan we naar het centrum terug om iets te drinken maar dan is bijna alles al weer gesloten. Gelukkig is er nog een koffiewinkeltje open, waar men ook leuke cadeautjes verkoopt. We drinken wat op het terras en rond 17.00u gaan we terug. We eten stokbrood met franse kaas , en een soepje erbij, wijntje en we hebben het dan ook naar onze zin. Wel is het een beetje killig in huis, geen verwarming maar wel een lekkere bank waar we in kunnen kruipen. Niet al te laat gaan we naar bed en hebben een heerlijke nachtrust hier, wat een stilte….

Ma.15 juni Chateau le Hagêt
Vandaag is het nog steeds een beetje donker en we hopen dan ook dat we het droog houden. We gaan vanaf Lectoure, een van de vele historische pelgrimsroutes op, die zich via Marsolan naar Condom en Eause slingerde. Dan maakt de fietsroute een switch naar B Île-de-Noé, dat aan de zuidelijke Jacobsroute ligt en vanaf Arles via Auch naar Pau voert.
Het is geen zware dag vandaag, veelal een beetje helling en ook flink dalen in Terraube. Daarna op weg naar de koffie, dat laat echter op zich wachten en ik krijg er toch echt héél véél zin in. Wáár is de koffie???? In st.Puy denken we dat te kunnen vinden en als we in het centrum aankomen zien we een groot overdekt terras waar men klaarblijkelijk aan het opruimen is van een feest gisteren. Het café is gesloten, en we worden verwezen naar een allimente bij de benzinepomp. Gelukkig , we kunnen koffie drinken en ook koop ik een broodje met een blik tonijn voor vanmiddag. Als er een half uurtje is gerust gaan we weer op pad richting Castéra-Verduzan waarna een leuk tochtje langs de oever van een riviertje de Lárranchélan, door het dal van de Baïse en als we in Biran aankomen kunnen we daar even lunchen. Een ministadje met een rijke geschiedenis van Pelgrimages en legendes over Maria en een kapel….
Het laatste stukje vandaag wordt het minder weer, de regenjassen/of cape gaan aan en de tassen krijgen een hoes, we denken het niet droog te houden en inderdaad het gaat miezeren…Gelukkig hoeven we niet meer zo heel ver en omdat het wegdek niet je dat is schieten we maar langzaam op. Het dal langs de Baïse is wel goed te doen met droog weer maar met regen is het een beetje smalletjes, dan heb ik liever iets meer ruimte. Vanaf I’sle-de-Noé fietsen we weer over de oude historische pelgrimsroute St Jacques, de via Tolosana die vanuit Arles over Toulouse gaat. Daarna volgt een klimmetje en de afdaling van de Lizet naar Montesquiou, een oud en vergeten vestingstadje. Hier hebben we een ovenachting op een kasteel geboekt, het wordt een gite op het park. Een mooi park aangelegd rondom een kasteel dat wordt beheerd door een Fransman die getrouwd is met een Nederlandse, de fam. Passera op het kasteel Le Haget.
Zij is erg aardig en runt samen met personeel het geheel. Wel moeten we in een keer onze boodschappen meenemen omdat zij niet altijd in de receptie kan zijn, geen probleem. Het is ook gemakkelijk dat wij een lakenpakket kunnen kopen omdat de mummie slaapzak wel erg smal is en een beetje aan de korte kant voor Jan, een stevig pakket van een onderlaken een hoeslaken en een sloop voor €7,50,- een schappelijke prijs. We besluiten dan ook als we nog eens zo’n locatie treffen deze mee te nemen zodat we ze opnieuw kunnen gebruiken.
Prachtige trouwlocatie waar alle gasten kunnen overnachten, met een zwembad en waar we genoeg boodschappen kunnen doen om de avondmaaltijd te gebruiken. Er is op dat moment geen restaurant open, alleen in de weekenden met een bruiloft, gedurende de rest van het seizoen hebben ze gewoon een soort camping. Wel vers brood als je het op tijd besteld. Het blijft regenen en we besluiten dat als het morgenvroeg nog zo is, we er ook een 2e nacht aan vastplakken hier. Het Buitenzwembad heb ik wel even uitgeprobeerd toen het zonnetje toch ff doorkwam en daarna was het lekker genoeg om onder de veranda te zitten met een glaasje en een knabbeltje.

Di.16 juni Chateau le Hagêt
Vannacht heeft het ontzettend geregend en het is nog steeds niet droog als we de volgend morgen wakker worden, we ontbijten en als we hebben ontbeten met wat toast, een eitje en yoghurt, pakken we alles hopende op verbetering. Maar eenmaal alles op de fiets gepakt en daar begon het toch weer gestaag te regenen, afpakken die handel en lekker binnen blijven, we melden dit en kopen voor vandaag ook weer levensmiddelen in, verhongeren doe we echt niet hier.
Mevr. Passera verteld ons wat meer over de gang van zaken op het landgoed. Zij hebben het uit een faillissement gekocht en al snel bleek dat er veel aan groot onderhoud toe was, we zien dat er al veel is gebeurd, er zijn plateaus aan gelegd en de oudere gites worden niet verhuurd, zijn nu in renovatie en het terrein wordt ondertussen bijgehouden door de hovenier. De locatie is erg in trek bij trouwlustigen en ze zitten dan ook al vol tot en met 2016… We hebben hier alleen Wifi ontvangst vlak bij het kasteel en dus zitten we samen tussen de buien door te Wht’sappen, te mailen en te bellen. Het is een beetje behelpen
maar allang blij dat er wifi is! Nu gaan we even het terrein verkennen en zien dat het goed bewoond wordt door de lokale mensen die er een caravan of 2e huisje hebben. Ook worden er gîtes verhuurd aan mensen die in de buurt een baan hebben en zo dagelijks niet al te ver hoeven reizen, die zijn er dus niet in de weekends. De laptop en de tablet worden tevoorschijn gehaald en we proberen ons te vermaken hiermee. Het verhaal van de weg kan ik maar niet beginnen, het lijkt net of ik er pas thuis mee aan de slag moet. Dan maar een spelletje en wat foto’s doornemen, welke mogen u al weg???? Omdat we met de ‘landlady ‘ hebben afgesproken om pizza’s te laten bezorgen komt zij die hoogstpersoonlijk om 18.45u. afleveren en we smullen ervan tot het op is. Gelukkig klaart het verder op en het ziet er voor morgen beter uit, vol goede moed kruipen we vroeg in de eenpersoons bedden en hebben een heerlijke rustige nacht. Wel hoor ik de bosuil steeds roepen, gezellig geluid en zo slaap ik in.

Wo.17 juni Y.Tugayé Aast maison Rémy,
Gelukkig, deze morgen is het bewolkt maar droog!! We zijn vroeg klaar en voor 9.00u zitten we al op de fiets op weg naar het volgende doel, Aast zo’n 58km verder. We kunnen daar niet mee-eten maar daar hebben we op gerekend, we spreken dat direct bij de reservering af zodat we onderweg al inkopen kunnen doen. Het diner hebben we vanmiddag ergens onderweg gegeten, meestal een 3-gangenmenu van de dag voor een redelijk prijs.(gem.€15,-) inclusief water en wijn. Prima te doen en ook het tijdstip is meestal wel goed, zo tussen 12.30u en 14.00u. kunnen we aanschuiven bij de lokale bevolking. Het weer knapt snel op en het wordt vandaag weer erg warm, om 11.00u. is het al 22° en ik pel me uit, laagje voor laagje tot ik alleen nog een hemd aan heb, lekker om de wind zo langs je huid te voelen. We kiezen er vandaag voor om de alternatieve route te fietsen via Aast alwaar we een kamer hebben gereserveerd. Het is niet zo ver als we dachten of de weg is makkelijker dan verwacht. Aangekomen blijkt het een boerderij te zijn met een grote binnenplaats waar een opslag van hout en een hondenhok staat, wat tafeltjes stoeltjes , een oude brommer en daarachter is een deur naar de deel. We zijn wel een uur vroeger dan afgesproken en de hond ( rijst met krenten) komt ons blaffend tegemoet. Ik spreek hem vriendelijk toe en hij draalt om ons heen om aandacht, daarom besluiten we nog even de omgeving te verkennen en om dat er in het dorpje zelf verder niks te zien is, fietsen we ná de siteseëing terug naar de Fam.Tugayé waar we nog een half uur moeten wachten. Gelukkig staan er tuinstoelen en de hond heeft ons herkend dus die is rustig naast ons komen liggen. De hond heeft de auto al gehoord en staat al bij de ingang te wachten op zijn baas. Als dan eindelijk de Hr. en Mevr. Tugayé de poort binnenrijden kwispelt hij en loopt vreselijk in de weg. We maken kennis en zij loopt ons voor naar heet huis waarin zij meerdere kamers verhuurt, alleen nog maar aan Nederlandse pelgrims en we snappen wel waarom. Mevr. loopt in haakse hoek, zij heeft het lichamelijk best zwaar, een auto ongeluk heeft bij haar de rug ernstig beschadigd en ze loopt bijna in een haakse hoek, ook de leeftijd gaat nu meespelen zegt ze , het wordt almaar stijver en daarom besloot zij voortaan alleen nog maar aan pelgrims te verhuren die ver van huis uit zijn vertrokken. Het ruikt binnen muf, ze verhuurt dit alléén voor Nederlanders op de heenweg De fietsen worden geketend aan een groot stevig hek dat in de schuur staat.
De inrichting van de kamer is huiselijk en moet nodig gelucht worden, alles ruikt muf er heeft allang niet meer iemand gelogeerd is te merken. Ook de keuken is niet meer helemaal compleet , hier en daar moeten we zoeken naar bestek, messen en kookgerei. De kopjes bordjes en schalen staan wel mooi in het dressoir en nadat we klaar zijn met eten willen we direct afwassen, geen afwasmiddel, helaas dan alleen maar met heet water. Ook goed. We hebben het best koud in huis en omdat de temperatuur echt lekker is gaan we nog even buiten zitten maar op het balkon is al schaduw dus net als we naar beneden komen krijgt de familie bezoek en gaat ook buiten zitten, Dat is jammer, we voelen niet de aandrang om de hele avond Frans te praten en dus kijken we maar tv. Niet al te laat gaan we slapen en omdat we hebben afgesproken de volgend morgen ook hier te ontbijten, heeft mevr. Tugayé alvast de tafel gedekt voor we naar boven gaan, makkelijker voor haar morgen dat scheelt haar in tijd. Het is lekker stil in deze omgeving en afgezien van een blaffende hond slaapt ik niet minder goed, Jan heeft hem wel de hele nacht door gehoord maar het bleek niet de huishond te zij geweest.

Do.18 juni; hotel de la Paix, Oloron st. Marie av. Sadi Carnot 24 geen restaurantje open, pizza!!
Als we om 8.00u aan tafel zitten is de dag voor de gastvrouw al lang begonnen, zij staat om 06.00u. open het duurt lang eer zijzelf helemaal klaar is. Toch triest voor haar, ik had net zo lief zelf alles klaar gemaakt maar ja, zij stond erop om het zo te doen als afgesproken. Daarna rekenen we af en vertrekken. Als we bijna uit de bebouwde kom van Aast zijn, zien we de Pyreneën en ik roep naar Jan, overmorgen fietsen we in de sneeuw!! Kijk maar daar, de toppen liggen nog vol sneeuw. We zullen moeten afwachten of dat ook echt gebeurd maar het idee!!! Gelukkig denk ik aan mijn warme fietskleding, wellicht niet voor niets meegenomen. Het is echt wel fris zo vroeg in de morgen maar het opwarmen gaat snel en ik hoef geen jas aan, ook jan doet dat niet maar vind het even later toch te koud en trekt zijn jack aan. Het lijkt verderop nogal mistig maar dat kan ook optrekken eer we daar zijn, het lijkt of de bewolking dikker wordt en als het een uurtje later is knapt het weer toch op alhoewel het wisselvallig blijft. We komen mooi op tijd in Oloron-Ste Marie aan en gaan het stadje verkennen nadat we onze fietsen achterom hebben gestald in de wasserij van het hotel. Zouden ze schoon zijn morgenvroeg?? ff in de waschmachine?? Het blijkt ook hier een bolwerk te zijn van de franse revolutie en er is in het park een happening van militairen opgeluisteerd met de plaatselijjke Harmonie,
Er wordt gesproken en omdat we op een terrasje zitten(bier!) en buiten de hekken blijven kunnen we niet horen wie er wordt geëerd maar het lijkt erg belangrijk. De vendel - zwaaier doet zijn best en een half uurtje later is alles weg. We hebben het VVV gevonden en krijgen een stempel van de route Arles st.Jaques, weer een mooie en de kaart lijkt al behoorlijk vol. We moeten opletten dat we genoeg plek houden voor de laatste 200km, daar zijn we verplicht iedere dag 2x een stempel te halen in een kerk of refuge/albergue….. Als we denken in het hotel te kunnen dineren valt dat tégen, we zullen zelf op zoek moeten. Omdat we ook aan de overkant een hotelletje zien, drinken we daar nog een biertje en treffen ook andere Hollandse Bicigriños. We zien wel waar we gaan eten en omdat we echt moeten zoeken wat er vanavond open is, wordt het uiteindelijk gewoon een pizza, wel een lekkere pittige… Het is doodstil als we terug lopen rond 10.00u. het lijkt alsof alle mensen vroeg gaan slapen, wij ook dan maar.

Vrij.19 juni Doña Maria st.Pied de Port
Vanochtend eerst even de fietsen buiten zetten dan kunnen de meidjes van de linnekamer ook weer vooruit, daarna een lekker ontbijtje geserveerd gekregen door de eigenaar zelf en afgerekend de fietsen gepakt en op weg naar de laatste halte in Frankrijk, st.Jean-pied-de-Port…niet nadat we een stempel bij het VVV hebben gehaald evenals in Hospital-St-Blaise, vast wennen om 2 stempels per dag te scoren. Dit plaatsje ligt precies op de eeuwenoude grens tussen Béarn en het Baskenland, een etappeplaats voor pelgrims vanuit Arles op weg naar de Roelandspas. Duidelijk herkenbare invloeden va Spaans-Moorse Mudéjar stijl, een van de belangrijkste overblijfselen van de Commanderie van Barmhertigheid. Dan komen we op een eenrichtingsweg Boulevard Henri Laclau, net buiten Oloron-Ste-Marie waarbij de pelgrim en tractoren wordt toegestaan erdoor te gaan, gelukkig anders moesten we veel kilometers meer maken. Echter er komt verkeer ons tegemoet en aan de zijde van de tegenligger is een sloot, aan de onze een graskant, ik wurm me een beetje opzij en de auto passeert me op het moment dat er een 2e auto inzicht komt hoor ik geschreeuw van Jan, hij is omgevallen, op zijn linkerzij, heeft zich opgevangen met zijn onderarm en dijbeen en ligt er onhandig bij, zijn fiets over hem heen en de stuurtas eraf. De 1e auto stopt en de berijder is vreselijk geschrokken, net als wij en vraagt direct, ik heb je toch niet geraakt??? Nee, nee, het was Jan zelf die een beetje te ver uitweek en daarom van de weg gleed, met een valpartij tot gevolg. Danig geschrokken inventariseren we de schade. Een geschaafde onderarm, erg pijnlijk(geen jas aan), kapotte knie opzij en de heup wat pijnlijk maar niets gebroken gelukkig. De man zag duidelijk de ernst van de zaak, vroeg of we voldoende verband hadden en toen dat niet zo bleek ging hij voor ons naar huis alles halen wat nodig was en we mochten dat zo meenemen, er zijn echt altijd behulpzame mensen in de buurt als je ze nodig hebt, dat blijkt… We zijn na het verbinden en desinfecteren weer op de fiets gestapt, danig geschrokken maar blij dat Jan niks gebroken had, stel je voor bijna IN Spanje en dan je reis te moeten afbreken omdat je uitweek voor een auto…. Gelukkig niks ernstigs aan de hand denk je maar kijken vanavond hoe de situatie het is.
Als we in de volgende plaats stoppen Licharre voor de lunch, zien we overal espadrilles, geen wonder hier is de bakermat van dit schoeisel… Daarna stappen we weer op de pedalen en trappen ons een rambam van 5 kilometer met een hoogte verschil van 500mtr richting de Col d’Osqiuch. Pffff….pittig vooral omdat het is gaan regenen, maar goed dat we een motortje hebben voor de ondersteuning na die klimmetjes komt er altijd een afdaling, heerlijk maar ook best eng als het een slingerweg betreft,zeker met dit weer! We zoeken onderweg om even uit de nattigheid te blijven en vinden rond een uurtje of twee een hoger gelegen restaurant naast de weg en we parkeren de fietsen onderaan op een parkeerhaven.
We zijn de enige, bestellen een kopje koffie, leggen onze regenkleding over een andere stoel en kunnen ff bijtanken. Even later besluiten we hier ook nog een kop soep te bestellen alvorens we op weg gaan naar ons eindstation van vandaag. We zijn er nog niet er komen nog meer steile hellingen en we hebben het best zwaar, gelukkig is het geen al te grote afstand die we vandaag hebben te doen, ongeveer 70km. Toch heeft de val van Jan danig invloed op onze reis, we zijn een beetje aangeslagen en stil fietsen we door, hopende dat we er snel zijn. Het laatste stuk is voornamelijk een drukke D-weg waar we wel genoeg ruimte hebben maar de auto’s rijden hard en het is best druk met veel lawaai aan je oren. Ach ja, zo is het nu eenmaal. Als we er dan eindelijk zijn is het toch even zoeken naar het juiste adres en daarom hebben we al snel het VVV in de gaten waar we vragen om de beste route, dan naar een fietsenwinkel voor nieuwe remblokken en een nieuw fietstasje, zo dat is dan ook weer klaar, en kunnen we de laatste loodjes ook over de hoge passen met steile afdalingen. Bij het VVV zijn ze erg vriendelijk en wijzen op een platte grond allerlei zaken die we wellicht ook moeten weten, het is een stadje waar we nu 2 nachten zullen blijven hadden we al van te voren besproken. Dan gaan we linksaf onder de boog door langs het water en net voor de brug linksaf, waar allemaal wandelaars lopen, dus met de fiets aan de hand naar ons pension Doña Maria..
We zijn er en als de gastheer ziet dat Jan gewond is sleept hij direct een hele verbandkist aan, lief…..we krijgen een hele mooie antiek ingerichte kamer en als het kan onze schoenen uit, net als in het hele huis is alles mooi en kraakhelder. Er is een lieve huishond, mag op straat maar ná 22.00u. niet meer, of we daarop willen letten. Er zijn veel gasten in zijn 2 huizen en die ontmoeten we dan ook even later, sommigen uit Duitsland,Engeland of Frankrijk, wandelaars en fietsers maar ook met de auto. Iedereen doet zijn/ of haar schoenen uit in huis om de gastheer te ontlasten en de hond is een allemansvriend die eenmaal buiten zo maar met iemand meeloopt. Ook is hij erg speels en we vinden hem op een bepaald moment met een bivakmuts buiten aan het spelen. Omdat we niet weten of de muts van een van de gasten is nemen we die mee naar binnen en lokken ook de hond hierheen. Naar later blijkt weet niemand van wie de muts is en François laat hem dus beneden liggen in de hoop dat er iemand om komt. Omdat hij iedereen helpt heeft hij ons naar een goed restaurant verwezen waar we allebei de avonden zullen eten,goed, eenvoudig en lekker, zeker niet te duur…. We gaan niet al te laat slapen omdat de val toch wel wat emoties heeft veroorzaakt..daar zijn we best moe van..

Za.20 juni Doña Maria st.Pied de Port
We krijgen vanmorgen een heerlijk ontbijt en daarna gaan we het stadje in, eerst naar het VVV voor meer informatie, dan omhoog naar de Citadel langs allerlei leuke winkeltjes waar Jan naar een T-shirt zoekt voor fietspelgrims, ook is daar een info-buro voor pelgrims die de pas overgaan, hoe je dat het best kunt doen, routekaart met hoogteverschillen erbij en refugio’s, hostals of B&B’s. Bij de Citadel aangekomen zien we dat deze in gebruik is door een organisatie voor opleidingen, we kunnen er alleen maar buiten omheen lopen, de Citadel bestaat uit een groot aantal huizen in carrévorm waar ook de directeur van dit instituut woont met degenen die er studeren. Dan gaan we terug om een lunch te gebruiken en daarna weer even uit te rusten in ons pension dat op een mooie groene ocatie net buiten het dorp ligt. Vandaag is er een muziekfestival in de oude markthal, een optreden van alle lokale bands, koren en ook kinderoptredens . Als we ’s-avonds weer naar hetzelfde restaurant van gisteren avond gaan, Oillarburu, waar we héérlijk hebben gegeten en de obers ons herkenden. Ze hadden daar een gerecht, Truitelles in knoflookboter, hmmm…om van te smullen. Als we er nog een komen, gaan we er zeker weer naar toe
8 Rue Eglise, 64220 Saint Jean Pied de Port, Frankrijk 0559370644
Een echt huiselijk restaurant met een klein kaart maar goed bereidt door een geolied team.

Zo.21juni(vaderdag) Pamplona hostal Bearan, calle san Nicolas & boekje 3!!
Vandaag op weg naar Pamplona en eerst de stempel laten zetten in ons credential bij doña Maria.
We krijgen een andere dan de wandelaars dat vindt onze gastheer belangrijk, vervolgens laten we onze bagage ophalen en naar Roncevalles brengen voor het bedrag van €15,- pp het zijn 3 etappes dat is voor de wandelaars een dag maar wij fietsen vandaag door tot Pamplona De route is nogal stijgend tot 1400mtr. We hebben in Zubiri gereserveerd maar omdat het boekje ons de weg wijst naar een mooie route via puerto de Erro gaan we hier op de splitsing linksaf waar we EIGENLIJK rechtdoor hadden gemoeten… Als we door een prachtig landschappelijk terrein rijden en we even stoppen om wat te drinken fiets er een wielrenner ons achterop, stopt bij ons om te vragen of alles ok is en waar we naar op weg zijn en we denken nog steeds goed te zitten, rijdt hij door. Toch vind ik dat het lang duurt eer we in Zubiri zijn en uiteindelijk houd ik een auto staande waarin een señora ons duidelijk maakt dat we ver uit de richting zitten en wel 35km moeten fietsen om er te komen. Wat nu, dan toch maar doorfietsen naar Pamplona en onze reservering ongedaan maken in de hoop dat we die niet hoeven te betalen. Het is nog we 25 km naar Pamplona maar beter dan terug naar Zubiri (35km)
Dat maakt wel dat de dag langer duurt dan gepland en we merkten dat onze benen de accu hard nodig hebben om er te komen vandaag. Hopelijk houden ze het vol tot we er zijn. Ook bij Pamplona komen we bijna in de problemen omdat de het boek en de kaart ons niet goed duidelijkheid geeft. Na veel vragen en Jan bijna de snelweg oprijdt (nog net niet) komen we via Burlada (noordkant) toch uiteindelijk in Pamplona aan waar ik al snel het VVV ontdek. Gelukkig voor ons vinden zij snel een Hostel in het centrum, calle san Nicolas Barean. We hebben daar een kamer met bad en doche en airco, heerlijk. Die zetten we aan en gaan de stad in. Een heerlijk Spaanse stad, druk, kleine straatje , overal barretjes, pleintje met een lekker ijssalon en als ik daar vraag waar we vanavond het beste kunnen gaan eten noemt de ober direct
“La Mandarra”.
Prima, in de straat van ons hotel, met veel keus van heerlijke tapa’s op de bar en alle Spanjaarden aan de borrel met tapa’s. We gaan zitten en bestellen verschillende raciones, we hebben er zin in…….

Ma.22 juni Pamplona
We blijven ook vandaag hier om alle mooie en historisch zaken te bekijken zoals de Kathedraal uit de 14e eeuw met het koningsgraf, het pelgrimskuis bij de 14e eeuwse brug en het portal Francia in de oude binnenstad. De stadswallen lopen we langs en hebben in het park een prachtig uitzicht over het dal,het belangrijkste hier in Pamplona is toch wel het feest van San Fermin, waarbij dolle stieren door het dorp razen in de week van 7 juli, dat is al beschreven in het boek van Ernest Hemingway “Fiësta”. Jammer daar zullen we niet bij zijn maar men is al druk bezig om de straten te voorzien van houtenschotten,die de winkels en het publiek moeten beschermen.Het hoogtepunt voor alle bewoners van het jaar!! Hier wilde ik wel kijken, hoe smal zijn de straatjes waar dat doorheen gaat, ik kan zeggen…..SMAL!!!