Ardón - Santiago de Compostellea

Wo.1 juli motel Cancun Léon, Ardón

De volgende morgen willen we voordat we uit Sahagun wegrijden toch de oorkonde opsturen en gaan naar het postkantoor met de oorkondes in een tijdschrift gestopt zodat ze niet gekreukeld aankomen in Nederland, dat zou jammer zijn van zo;n mooi document. Het stadje laten we achter ons.
We gaan er weer tegenaan vandaag, we besluiten vandaag halverwege onze route om niet naar León te fietsen en zoeken ten zuiden van deze zéér drukke en warme plaats een onderkomen. Via Booking.com voor vanavond een motel gereserveerd in een klein plaatsje Ardón genaamd. De route gaat vooreerst weer een heel stuk langs de snelweg en dat is niet erg prettig, heel lawaaierig en saai alhoewel we zien dat in de verte het landschap hoogland wordt. Pas bij El Burgo Ranero komen we in wat romantischere en dromerige dorpjes terecht. Hier drinken we een kopje koffie en als we weer verder gaan zien we onderweg héél veel nesten van ooievaars. Een prachtig gezicht en ergens zien we dat het dorpje zo goed voor deze dieren is dat het metershoge nest op de kerk van el Burgo een ooievaarsechtpaar zit met 2 jongen.. We komen onderweg ook nog een Franse tegen die op haar terugweg naar Frankrijk opok een tweetal franse jongeren aan spreekt. Omdat we denken dat ze iets met haar fiets heeft stoppen we en komen zo in een geanimeerd(in het engels) gesprek terecht. Men informeert naar Jan zijn verwondingen en dat leidt tot zeer verhelderende uitspraken.
Dan op weg naar Mansilla de las Mulas ( stempel)waarna we onderweg een bezoek brengen aan het oudste kerkje van onze route; San Miguel de Escala dat werd gebouwd op een van de rituele grotten uit de prehistorisch sterrenbaan. Vanaf hier gaan we in zuidelijke richting om dat we niet naar León willen. Daarom hebben we onderweg een motel geboekt en hopen daar niet al te laat aan te komen het weer dreigt steeds om te slaan maar we houden heet droog alhoewel het flink waait. Als we in Ardón aankomen moeten we toch wel 2 á 3 keer vragen waar het motel is en uiteindelijk hebben we tegen 16.30u onze bestemmeing bereikt. Het is eigenlijk wel heel gek hier, een motel met slagbomen,een weg eromheen, en een intercom. Dit hadden we niet voorzien en het duurt even voor er iemand zich meld op onze belletjes. Wat blijkt…. Deze dame runt dit motel in haar eentje en als we niet direct doorhebben hoe het werkt brengt ze ons persoonlijk naar onze kamer en legt het nogmaals uit.
Onze fietsen kunnen in de grote garage waarvan de deur tevens je ingang is. Handig omdat we nu veel ruimte hebben om ons wasje op te hangen. Lekker rustig hier, we zien maar 1 auto binnenrijden en daarna blijft het stil. We bestellen wat te drinken en doen ons tegoed aan de lekkere knabbeltjes die we bij ons hadden. Ook liggen we lekker lui bij te komen maar het gekke is, ik krijg hier de kriebels, óveral spiegels, dat wil je toch niet maar het is een motel dus…….
Ondertussen kunnen we lekker onze administratie doen en ons volgende hotel zoeken op internet en rond 19.00u. bestellen we een pizza, later nog een ijsje na. Als je wat wilt eten of drinken, kun je bestellen via de telefoon en daarna komt het in een draaibaar luikje bij je binnen. Betalen doe je bij uitchecken en daarom zien we de volgende dag dit alles op de rekening, het klopt en na betaling pakken we in en melden ons met de fietsen weer vooraan bij de receptie. Het duurt errug lang eer ze verschijnt (controle kamer) maar uiteindelijk kunnen we uit dit saaie plaatsje weg.

Do.2 juli hostal Coruña, Astorga
Vandaag naar Astorga zo’n 62 km vanaf hier maar we moeten onderweg nog wel iets afgeven zoals we in ….. aan iemand hebben beloofd. Het is herberg San Miguel in Hospital de Órbigo . Hier halen we ook de 1e stempel van vandaag. Maar voordat we daar zijn moeten we eerst nog een cafeetje zien te vinden of een bakker om te ontbijten en dat valt nog niet meer. Terwijl we door fietsen naar Valdevimbre en navraag doen, worden we doorverwezen tot in Fontecha een kleine 20 km fietsen eer we aan een ontbijtje kunnen zitten en dat in Spanje waar bijna iedereen buiten de deur een koffie haalt… Affijn, we kunnen wel tegen een hongerige maag en als we Fontecha binnenfietsen is onze verwachting (te) hoog gespannen, koffie ?? ja maar ontbijt??? Gelukkig nog wat cakejes en een stel ingepakte koekjes, daar zullen we op moeten doorfietsen tot de volgende grote plaats, jawel Hospital de Órbigo…. Wanneer we daar de mooie historisch brug overkomen zien we eronder een brede bedding van een rivier waarin het water nog maar en klein smal beekje is, de droogte is hier echt verschrikkelijk Eerst zoeken we waar we onze brief moeten afgeven(aan het einde van het centrum, maar dit is helaas dicht!) en daarna fietsen we terug richting een leuk café bij het begin van de Romeinse brug (18 stenen bogen) alwaar we onze “schade”van vanmorgen inhalen met een lekker brood met tortilla. Smullen!!! We gaan opnieuw kijken bij de herberg San Miguel en zien dat de deur geopend is gelukkig, we melden ons en geven de brief af. Men kijkt een beetje raar naar ons en begrijpen niet goed waarom we dit afgeven, wij weten niets hiervan en kunnen alleen maar gissen over een verklaring. Dan kan ik gelukkig daar nog even van het toilet gebruikmaken (wel de schoenen uitdoe graag) krijgen een stempel en fietsen we na wat heen en weer zoeken, de route weer op richting Astorga. We fietsen gelukkig niet meer via de grote weg maar via een mooie vlakke weg totdat we Posadilla een buiging maken met de route langs het spoor(moeilijk te vinden, goed opletten) en volgen daarna een prachtige bedding van het riviertje de rio Tuérto..we fietsen dit mooie stuk tot in Astorga. Eer we binnen fietsen moeten nog wel even een stukje klimmen zeg, maar als we in het centrum aankomen zijn we dat alweer vergeten en zoeke we nog eerst naar een fietsenmaker voor Jan zijn motorgeluid. Dat is een beetje hard en we weten niet of er iets aan moet worden gedaan. We vinden deze midden in het centrum maar hij denkt, na zelf een stukje fietsen dat het niks bijzonders is en we gaan naar ons hotel, Coruña dat aan het einde van het centrum gesitueerd ligt.
Men is hier zéér behulpzaam en vriendelijk, lijkt een familie bedrijfje te zijn. Niet heel luxe maar goed en schoon We kunnen onze fietsen in een grote opslagruimte neerzetten en zien dat er nog meer fietsers zijn evenals 2 motoren. Daarna installeren we ons, en na ons dagelijkse ritueel van douchen, wassen en drogen, lopen we naar de stad. Niet meer dan 10min.
En daar gaan we het bisschoppelijk paleis van Gaudi bekijken nadat we bij het VVV om de 2e stempel voor vandaag hebben gevraagd. De laatste 200km moeten we daar wel om denken, want 2 stempels per dag is gewenst als je aflaten wilt verdienen!!! Astorga is een kleine hoofdstad in de Maragatería-streek en had in de hoogtijdagen van de pelgrimages 22 hospitales.
Ook heeft Astorga een mooi Plaza Major waar we lekker wat gaan drinken en daarna een beetje het centrum verkennen. We ontdekken een mooie stadsmuur en een poort Puerta del Sol, en zoeken in het centrum nog naar kleine cadeautjes die we evt. mee kunnen nemen. We vinden niks maar zien overal al aanbiedingen van chocolade maar kopen dat niet, we hebben uiteindelijk toch lekker “gewinkeld”….. Waar we gaan eten is ons om het even en dus blijven we zoeken, vinden uiteindelijk op het Plaza Major een plekje bij café Posaje waar we eerst een lekker wijntje nemen en daarna bestellen we het dagmenu… dat is overal voldoende voor ons, zeker als we soms nog vooraf wat olijven of een ración calamares bestellen….
We genieten volop, zeker nu we het einde van onze reis dichterbij voelen komen. Het zal weldra over zijn met “onze” weg en wordt het nooit meer hetzelfde. We lopen weer terug naar het hotel en als we naar bed gaan slapen we snel in ondanks het gekrijs van kleine kinderen buiten.

Vrij.3 juli Hotel Aroi Bierzo Plaza Ponferrada/feestje tempeliers
Deze morgen hebben we in het café-gedeelte een minimaal ontbijtje waarna de eindafrekening meevalt (drankjes van gisteren en het laten transporteren van onze fietstassen). Vandaag fietsen we zonder de tassen omdat het een groot hoogteverschil zal zijn vandaag en we willen onze accu’s ontlasten omdat fietsen naar 1500mtr. al een aanslag op de batterijen is. We zullen vandaag naar Cruz de Ferro fietsen om daar mijn “bagage” steentjes neer te leggen bij alle andere…. Het is een warme dag maar we schieten lekker op de weg is lekker beschut en het zonnetje heeft niet zoveel grip op ons. Wel is het flink klimmen van Castrilla(900mtr.) naar Foncebadón(1425mtr).Als we daar bij het restaurant aankomen waaien we bijna van onze fietsen af zó hard waait het. Het zand waait in je ogen en de afgedekte ingang van het restaurant is om die reden achterom. Onze bagage is er al en nadat we een stempel hebben gevraagd nemen we er ook nog een kopje koffie. Terwijl we daar zitten komt er een Spanjaard (goed getraind) bij ons zitten, hij is al 70 en heeft een hartkwaal, maar zoals hij zelf zegt hij is verslaafd aan het fietsen in de bergen. Hij is lokaal bekend en wil eigenlijk wat eten maar daar heeft de restauranthouder nog geen tijd voor, al heeft ie even later wel een broodje ham voorgezet… Kóm we moeten verder naar Ponferrada waar we ook zijn geweest met de reis van Inèz. Nog zo’n 2,5 km en we zijn bij het cruz de ferro, we stappen af zetten de fietsen op slot en klimmen de berg op naar het kruis.
Daar neem ik mijn camelbag van mijn rug en plaats de 10 stenen in een rondje bij elkaar. onderaan de pilaar en doe zo een schietgebedje bij ieder steentje dat ik neerleg, voor mij is hier mijn doel volbracht. Nu nog naar de kerk die hier is geplaatst maar helaas… gesloten, dan maar naar de heilige plek (ronde steen) en nemen nog wat foto’s. Er zijn maar een paar pelgrims en een vraagt ons van hem op de berg te fotograferen. Dan óp naar de Irago pas een kort stukje van 3,5 km maar steíl 12%!!!! Daarna komt net zo’n steile afdaling en we gaan soms met wel 50km de berg af… geen nood alleen maar als het recht en overzichtelijk is. Onderweg komen we nog door el Acebo, waar de weg soms zo steil en hobbelig is van de stenen dat ik afstap en ook Jan doet dat af en toe. We fietsen steeds naar beneden, lekker maar onze remmen krijgen het zwaar te verduren en zo nu en dan stop ik om dat ik zo hard moet knijpen dat ik bijna geen kracht genoeg had en even op adem moest komen. Gelukkig duurt dit maar 14km!!! Dan komen we in Molinaseca aan en weten dat we er bijna zijn. Het is nog maar een kleine 5km en dan zijn we in Ponferrada (540mtr.)
Hier zijn we ook al eerder geweest en we fietsen dan ook bijna in een ruk naar het hotel op de markt en halen direct een stempel
De laatste keer dat we hier waren was er een stadsfeest en iedereen was in klederdracht gekleed, nu zien we een lokale markt voor het festijn van de Tempeliers ( diner at the castel) dat is voor de lokale bevolking hét feest van het jaar. Hier bevond zich ook ridderorde van de Tempeliers, en er was een feestje vanwege het zoveel jarig bestaan (750?) De Burcht is dan ook niet te bezichtigen vanaf 16.00u horen we van een mooie Dame in een prachtig groene jurk. Gelukkig hebben we dat al gezien de vorige keer. In deze omgeving hadden de Romeinen rond 1000 n.Chr. een v/d grootste goudmijnen in Las Médulas en daarom zich hier gevestigd. Tussen de 12e en 14e eeuw bouwden de Tempeliers hier hun laatste Bastion om als geestelijke ridderorde de pelgrims te beschermen. We slapen in een heerlijk ruime kamer maar we moeten onze fietsen de kelder in dragen en we zijn daarmee niet de enige. Hier horen we ook dat de volgende dag eens stevige klim zal worden, dan morgen toch maar weer reserveren voor de bagage?? We zien het nog even aan en gaan de lokale markt verkennen, drinken wat op een terrasje en zitten ’s-avonds voor ons hotel lekker aan een tafeltje op het plein waar verschillende muziekflarden ons diner opluisteren. Wij zitten er rond 21.00u. maar de Spanjaarden komen er pas tegen 22.00u binnen om er te eten. Dat zou voor ons echt te laat zijn vanwege het opstaan ’s-morgens. We gaan slapen….

Za.4 juli Casa rural Venta Celta, O’Cebreiro
Vanmorgen na het ontbijt toch maar besloten om onze bagage op te laten halen en naar O’ Cebreiro te laten brengen en dat bleek later een prima zet. Het zou een stijging van weer zo’n 800 mtr. worden vandaag en of de batterijen dat zouden halen?? Ik was in ieder geval erg blij dat we dat hadden besloten. Op weg naar Columbianos hebben we wat lopen zoeken, vragen en uiteindelijk vonden we de goede weg hiernaartoe. Gelukkig dat ik een beetje Spaans kon en de weg vroeg aan enkele vrachtwagenchauffeurs waarvan er eentje de omgeving kende en afwist van de tunnel die we zochten, gelukkig, we zijn weer op de goede weg en komen onderweg nog op het lumineuze idee om in een klein dorp een 1e stempel van die dag te halen. Bij de tweede kerk in Camponaraya konden we er bijna niet onderuit, degene die daar de stempels zat uit te delen stond ons al van verre te roepen en wenken, zoveel toewijding daar mag je niet omheen en zo deden we ook een duit in dat zakje daar. Veel van de kerkjes zijn allemaal van het zelfde en daarom bezoeken we alleen de meest interessantste. We fietsen door en lunchen onderweg nog even langs de kant van de weg op een muurtje bij een groot gebouw, er is hier nergens anders iets waarop we kunnen zitten. Even verderop kopen we nog een ijsje en dan trappen we lekker door naar Villafranca , zetel van de Aartsbisschop in de 12e eeuw, alwaar we op zoek gaan naar een restaurantje dat we zéker denken te kunnen terugvinden (eerste Spanje reis met Inès). Helaas, het neemt ongeveer een uur tijd in beslag maar vinden doen we het niet, ook niet nadat Ine ons via de app heeft geholpen met onze herinneringen op orde brengen. Jammer, dan maar een lunch doen in het prachtige stadje op de markt ook heel gezellig. We moeten nogal lang wachten en vragen nogmaals om onze bestelling( 2 bocadillos con jamón) maar deze zijn zijn zó groot dat we besluiten er eentje me te nemen en later te eten. We moeten nogal wat klimmen en deze bergen hebben een veelzijdig uitzicht. We fietsen helemaal om een dal heen en als we aan de ander kant terug kijken zien we hoe de snelwegen zich overal tussendoor slingeren, net als wijzelf. Prachtige vergezichten, ruw landschap maar toch ook weer mooi door de bomen en lieflijk gelegen oude historische dorpjes zoals O’ Cebreiro waar naar we op weg zijn…
Het weer blijft mooi en als we aankomen in Casa Rural la Venta Celta hebben we een kamer gekregen recht boven het restaurant. Niet verkeerd, buiten is de trap naar boven en als we onze dagelijkse routine van douchen,wassen en omkleden hebben gehad gaan we buiten op een bakje zitten om ons overgebleven broodje Serrano te nuttigen onder het genot van een biertje. Dan komt er een dame (Mona uit Denemarken) aan de overkant naar buiten en gaat naast ons zitten en komt zo met ons in gesprek.
Ze komt uit Denemarken en heeft ook zelf veel verhalen te vertellen en ondertussen neemt ze wat van onze ham die veel te rijkelijk op heet broodje zat… We gaan ook nog even een stempel scoren en dan aan tafel. Het is er erg druk en het verbaasd ons dat er aan een kleine bakplaat zóveel kan worden bereidt. Het smaakt heerlijk en als we het toetje hebben gehad is er tijd voor een wandelingetje. Het begint nu wel wat mistiger te worden en ook gaat het harder waaien, benieuwd hoe dat morgen vroeg zal zijn. De vorige keer dat we hier waren was het zó mistig dat we er bijna geen diepte van het dal door zagen. Voor nu lekker naar bed en slapen, maar midden in de nacht zo rond 04.00u. begint er ergens een auto te toeteren en komen er nieuwe mensen binnen die van hieruit hun tocht zullen lopen. Ik ben klaar wakker en al het gestommel en gepraat maakt dat ik ook bijna niet meer verder slapen kan.

Zo.5 juli pensión-Albergue Puenta Ribeira, Sarria
Als ik dan toch ontwaak rond 07.30u. viel dat gelukkig mee. We ontbijten snel en na het oppakken gaan we vandaag er weer een mooie tocht van maken. Maar….het weer zit niet mee, zoals de vorige keer het is zéér mistig en koud. We trekken een extra jack en veiligheidshesje aan en doe de regenhoezen om onze tassen. Het zicht is zó slecht dat we de weg bijna niet kunnen zien of de volgende bocht, afdaling of andere weggebruikers. Gelukkig komen we via de Alto San Roque(1270mtr.) met het zoveelste pelgrimsbeeld aan op de Alto de Poio, er zijn veel andere pelgrims. Enkel vragen ons of dat we een foto van hen willen maken, ze doen dat daarna ook even van ons samen. Dan weer op weg met een flinke afdaling naar Triacastela (665mtr. klooster) Pfff… gelukkig hebben we tijdig onze remblokjes laten vervangen en met de remschijven op de fietsen is het prima te doen.. Met nog maar een kleine 10km voor de boeg besluiten we in Samos een stempel en nog een kopje koffie te halen.
Samos heeft een prachtig barok kasteel van San Julían maar omdat het geen fijn weer is om het te gaan bekijken fietsen we door..Het blijft koud en naargeestig vandaag maar gelukkig zijn er wegrestaurants en kunnen we ons lekker opwarmen, en ff uitrusten, het is steeds flink dalen en af en toe een klim. We fietsen weer door naar Sarria en al hebben we niet zulk mooi weer als we hadden, we zijn blij dat we er zijn en zoeken ons hotel, dat is nog niet gemakkelijk omdat er een omleiding is in het centrum en daar ligt ons hotel nu juist.
Na wat heen en weer vragen bereiken we toch dan een prachtig nieuw hotel, de beneden verdieping van een flat, waar onze fietsen een mooie aparte plek krijgen, er ook wasmachines en droog trommels zijn en we er ook een heerlijk nieuwe ruime kamer krijgen. We hebben zin in een uitgebreide lunch omdat het zondag is. We gaan ná ons ritueel van iedere dag( ook batterijen aan de lading) lekker stappen, achter ons hotel de brug over. Ze zijn hier met vernieuwen van deze historische brug al 2 jaar bezig horen we en aan de oever liggen verscheidene restaurants. We zien een mooi plekje en als we zijn gaan zitten komt de ober ons vriendelijk vragen wat we willen. Het wordt eerst een biertje en een wijntje en dan vragen we ook om de lunchkaart. Er staan heerlijke gerechten op maar we besluiten het dagmenu te nemen. Het zonnetje is er intussen en het is heerlijk weer aan het worden, de staten zijn overschaduwd met bomen en de boulevard is vol mensen die heerlijk flaneren, elkaar begroeten en ook neerstrijken om er te eten. Hè, leuk steeds zoveel mensen om je heen en eigenlijk onderdeel te zijn van zoveel gezelligheid.. Het eten is heerlijk en nadien gaan we even het stadje in om te zien wat het centrum biedt. Dat valt een beetje tegen en daarom gaan we naar ons hotel terug en pitten een stukje de middag door. Rond 19.00u worden we wakker en gaan het café in en drinken er wat, kletsen me de eigenaar die een beetje engels kan en vragen om een stempel. Die kan hij echter niet geven want hij bezit er een alléén voor wandelaars, jammer dan maar naar het VVV.

Ma.6 juli hotel Xaneiro Melide
We doen een ontbijtje in de grote zaal en pakken dan onze spullen weer op de fiets, hup batterij erin en weg…. Alleen Jan zijn batterij is helemaal niet opgeladen!!!! Hoe kan dat nou??? Waarschijnlijk niet goed in het stopcontact gedaan onder het bed, wat nu wel heel vervelend is. De accu eruit en dan aan de lading, een kop koffie erbij en maar wat spelletjes op je tablet, het internet verkennen, mail maken voor de familie, zo kom je de eerste 2 uur wel door. Dan is de accu tot +/- 60% geladen en we wagen het erop. Met een beetje stress ga ik op weg, als hij het maar haalt vandaag anders wordt het wel héél er trappen voor hem. Ondertussen zit ik een plannetje uit te werken dat als het snel achteruit gaat met de accu, we deze misschien zouden wisselen omdat mijn fiets, ikzelf en mijn bagage iets lichter zijn en we zo wat energie kunnen “wisselen” Het weer is heerlijk warm, niet té en we fietsen dan ook lekker door. We gaan in Portomarin een lunch doen, denken we omdat dit plaatsje onder in ee stuwmeer is beland en de bevolking heeft enkele belangrijke gebouwen, zoals 2 paleizen en de San Juan kerk gered, door ze te verplaatsen naar een hoger gelegen berg . Daardoor zijn alle straten hier in rechte lijnen gelegd , iets wat in Spanje bijna niet voorkomt. Het duurt echter best lang eer we er zijn maar achter enkele wielrenners die de weg schijnen te kennen schiet het lekker op. Ze gaan knoerthard en dat doen we ook, we gaan met snelheden naar beneden van zo’, 50km p.u. Dan zien we de stadspoort opduiken en we gaan de fietsen even parkeren.
We moeten de straat oversteken en een trap op, we horen een doedelzak speler en zien deze als we bijna aan het eind van de trap zijn. Maar plotseling wordt ik niet goed, mijn hart gaat tekeer, mijn ribbenkast voelt enorm opgezet en ik moét mijn bh losmaken anders kan ik geen adem krijgen. Heel oppervlakkig probeer ik te ademen door mijn neus en langzamerhand neemt de pijn af. Alles bij elkaar duurt het misschien 5 min. Maar ik ben erg geschrokken en ga niet verder omhoog. We blijven nog even genieten van het uitzicht over het stuwmeer, er waren ook 4 wielrenners toevallig op dezelfde tijd voor ons aan het fietsen en die zien we hier ook weer . Zij gaan weer door en na een minuut of 10 kan ik ook weer verder, pff…hopelijk blijft het goed verder. We stappen op en maken een kleine klim naar het centrum van de stad Portomarin en willen wat eten, ik bedenk echter dat het best nog ver is en een beetje onzeker over de accu wil ik eigenlijk al weer door. Als we gaan blijkt dat ik mijn heuptasje ben vergeten op het terras en loop snel terug gelukkig op tijd, het ligt er nog maar er waren al andere mensen gaan zitten die het tasje hadden gevonden. Pfff… weer ontsnapt aan een onhebbelijkheid.
We gaan en ondertussen zien we dat de weg van de wandelaar steeds de provincieale weg kruist, of soms samengaat. We zien dan ook veel wandelende pelgrims onderweg maar intussen krijg ik toch wel trek en we besluiten daarom onderweg een plek te zoeken voor onze lunchbox, broodje tonijn maken. Het lukt ons een stekje te vinden bij een rijdend cafeetje, ook hier!! Een mooi uitzicht hebben we over een dal en we kunnen onder een parasolletje zitten. Ik ga wat drinken kopen en jan installeert zich met onze lunch. Héérlijk zo, in de natuur, er zitten ook wat werklui die waarschijnlijk in de buurt aan een klus bezig zijn, ze vertrekken in een busje een kwartierje na onze aankomst. Dan rijden ook wij verder en kunnen onderweg nog een tweede stempel scoren van vandaag in het Santiago kerkje van Ligonde . Naast de kerk Kerk staat een stenen kruis met daarop een tekst, weliswaar verweerd maar in ons 3e boekje kunnen we teruglezen wat de tekst zegt.(114). We gaan verder, komen door Rosario, Palas de Rei(laatste etappe) en Leboreiro een oud pelgrimsdorpje nog een middeleeuwse brug bewaard is gebleven. het is nu niet ver meer, nog zo’n 3 km te gaan en tot Melide gaat het laatste stuk over een drukke provinciale weg de N547 maar omdat dat best goed te fietsen is schieten we aardig op en zijn zo rond de klok van 15.00u al ter plekke. Gelukkig heeft jan zijn batterij gespaard tijdens vlakke stukken en hebben we het gehaald zonder verder opladen. Ons hotel Xaneiro kunnen we snel vinden dankzij de telefoon, het is in het centrum en aangekomen is het er koel. We melden ons en de fietsen kunnen we in een afgesloten garage om de hoek kwijt, daar brengt men ons heen en morgen kunnen we hem zelf halen, sleutel wel weer terugbrengen. We doen ons riedeltje, hangen de was op, batterij aan de lading, en gaan naar de Kerk om een stempel te scoren maar deze blijkt zoals zo vaak gesloten om deze tijd. Dan morgen maar. Het centrum is niet erg groot en de historie bestaat hier uit een romaans kerkje de San Pedro en een Franciscaans klooster waar pelgrims vroeger onderdak konden vinden. Het ligt hier allemaal wat verder uit elkaar en dat maakt het niet erg gezellig of sfeervol zoals in Sarria. We drinken wat op een terrasje en dan gaan we zoeken waar we vanavond zullen eten, het blijkt niet gemakkelijk, het ziet er allemaal net niet gezellig uit. Uiteindelijk vinden we een pizzaria waar nog enkele mensen aan het eten zijn, echt gezellig is het er niet maar we kunnen eten en dat is ook wat waard. Daarna gaan we nog in ons hotel aan de koffie en op tijd naar bed, morgen is de grote dag dus willen we goed uitgerust zijn. We slapen als een os…

Di.7 juli Laatste etappe Hotel Mexico
Als we vanmorgen wakker worden is het ná ons onbijt wel duidelijk, morgen zal ónze Weg ten einde zijn dus moeten we er vandaag nog bewuster van genieten, na vandaag is het gedaan. We vertrekken na een lekker ontbijt en als we de fietsen hebben gepakt en besluiten ten zuiden van Santiago binnen te fietsen wat ongeveer 65 km is. De mogelijkheid van de noordkant zou betekenen dat we vandaag het niet kunnen halen. Wél willen we nog eerst even langs het mooie 12e eeuws kerkje van Sta. Maria voor onze stempel van vandaag. Het heeft prachtige muurschilderingen en het is er zo druk dat we in de rij moeten om binnen te komen. We zullen deze weg vervolgen maar omdat het niet goed is aangegeven moet ik elke keer vragen of we nog goed zitten. De meeste pelgrims gaan het laatste stuk over de provinciale weg maar wij kiezen voor de mooie natuur en dit is dan de zuidelijke route. Het is vandaag gelukkig nog niet erg warm en als we onderweg even stoppen voor onze dagelijkse portie bouillon (thermosfles) en een lekkere koek die we nog hadden van gisteren. Het is wel een zeer heuvelachtige weg maar er zijn genoeg leuke plaatsjes om er even te rusten.

Arzúa is er zo een, de laatste grotere plaats vóór dat we Santiago bereiken. Dan moeten we een stuk over de provinciale weg en dat ís me toch druk, blij dat we er na 5 km weer vanaf kunnen de natuur in. Het is wel klimmen zeg maar het einddoel is in zicht, het landschap is afwisselend en de weg is vernieuwd dus goed te fietsen. Er zijn veel vogels in de buurt en we zien een hele groep vultures in een thermiekbel omhooggaan, práchtig gezicht, deze zien we niet in Nederland. Als we zo’n 30 km verder zijn vinden we een mooi plekje in Prevediños om er te lunchen waarschijnlijk onze laatste stop het is nog 19 km en dán zijn we er. Het is een bochtige en heuvelachtige weg maar het geeft niet we zijn het inmiddels gewend. Het hotel is al 3 dgn geleden vastgelegd, bang dat we door de vele pelgrims niet terecht zouden kunnen en onze fietsen worden vanuit hier weer naar Nederland gebracht. We genieten nog die laatste kilometers en als we de oude weg naar de stad binnenfietsen is er eigenlijk een ontgoocheling, we moeten best een flinke klim omhoog maken en we moéten afstappen zó steil is die weg. Het geeft niet en als we op een groot plein aankomen vragen we de weg naar de cathdraal, er staat geen enkel pijl meer voor de pelgrim, gek genoeg vinden we dat niet erg, we vragen het 2 á 3 keer en steeds is het mis, Als we voor de universiteitsbibliotheek staan vraagt Jan het nogmaals en toen is een zeer lieve dame ons voorgegaan tot aan het Pelgrimskantoor.
Pffff…. 15.00u en nog niet erg druk gelukkig. We mogen onze fietsen op de binnenplaats neerzetten( vanwege evt. diefstal?) en dan in de rij voor de laatste stempel en onze Credentials. Gelukkig duurt het niet meer dan 1,5uur om die te bemachtigen
Ónze Wég is gegaan…. en er is feest, omdat vandaag óók de 100.000e pelgrim binnen is gekomen. Dát is boffen want dan zal tijdens de avondmis wellicht de Botafumeiro zwaaien. Dan kunnen we na een half uurtje naar binnen en blij als we zijn gaan we daarna nog naar het Holland huiskamer (next door) om er ons verhaal te doen een extra stempel te krijgen, mijn boekje is nu vol, kopje koffie en dan met onze Credentials eerst naar het plaza de Obradoiro om foto’s als bewijs te versturen naar iedereen die ons via de app heeft gevolgd. Dit op speciaal verzoek van mijn zus Inèz..dan óp naar ons hotel. Aangekomen kunnen de fietsen onder in de parkeergarage op een speciale plek waar al meerdere fietsen klaar staan. Dan kunnen we naar onze kamer alwaar een verrassing ons wacht van de kinderen, zij hebben voor ons een rode roos, champagne en chocolade laten verzorgen, de kurk gaat er af en we bellen de kinderen, fijn dat ze zó meegeleefd hebben. Onze tocht is voorbij maar de ervaringen en emoties moeten nog landen, wat hebben we veel meegemaakt! Zo eerst maar weer de dagelijkse rituelen, ons opfrissen verse kleren aan en dan mevr. Soetens!! Ahum, zo wordt ze genoemd maar het is een schone Belgische jonge dame die al jaren hier woont en werkt voor de firma Soetens. Zij zorgt dat iedereen die zijn fiets door hen wil laten transporteren alles belangrijke dingen te horen krijgt. Helaas, ze is er niet en de receptionist geeft na een belletje aan dat dit pas morgen weer kan. Dus kunnen we de stad in voor een ontspannen middag verder. We lopen de wijk uit en gaan door een lange winkelstraat , we doen langzaam aan en het lijkt of iedereen trend terwijl de weg omhoog loop!! Aan het einde is een driesprong met aan de ene kant een groot park en aan de andere een groot terras. Dat lijkt gezellig maar we moeten een grote boog maken om er te komen vanwege wegwerkzaamheden, het is er té vol en we lopen door.
Inmiddels is het wel bijna half negen en onze magen beginnen te knorren. Dat wordt dus een combi voor eten en drinken, niet al te moeilijke vraag hier in Spanje.
Het wordt het café van de Bisschop en we eten er ieder een raçión en een lekker drankje erbij en dan terug naar ons hotel waar we de rest van een goed leven gaan nuttigen, de champagne staat dan wel niet koud maar smaakt er niet minder om. Nog even een goede film kijken en dan slapen wel lekker, morgen géén wekker. Toch kan ik de slaap niet vatten zo’n energie zit er nog in me maar tegen 02.00u lukt het eindelijk.

Wo.8 juli
Vanmorgen heerlijk uitgerust wakker geworden en nu eerst maar douchen en ontbijten. Dit gebeurd in een naastgelegen cafeetje, waar een dame ons vraagt welk van de drie mogelijkheden we hebben om uit te kiezen, met jus/ zonder , croissant of niet, en beide mag ook maar Dan moet er worden bijbetaald.. ze weten het wel hier toeristen zijn inkomsten…. Dan gaan we weer naar het centrum winkelen wat, kopen enige cadeautjes voor degene die voor ons op ons huis hebben gepast, de post verzorgt en ons hebben gevolgd. Dat is vermoeiend en tegen een uurtje of 14.00u krijgen we best trek, dan gaan we ergens een restaurantje zoeken, het wordt Copas Rotas in de rua Nova. We eten er het dagmenu en drie gangen voor €9,=is weinig, dat komt hier veel voor, ook de bediening is prima, snel en binnen 15 min. staat ons eerste gerecht op tafel. Als we klaar zijn gaan we langzamerhand terug naar het hotel om Mevr. Soetens onze fietsen te overhandigen. Gelukkig ze is er en we gaan allemaal naar beneden, ze instrueert ons hoe we de trappers en het stuur moeten zetten voor het vervoer, ze plakt de trapper achterop de bagagedrager en de andere spullen zoals bidons e.d ook.
Dan handelen we de betaling af krijgen ieder een grote doos mee en dan gaan we naar onze kamer om alle spullen in deze doos te doen die we niet direct nodig hebben in Nederland. De rest gaat in de handbagage en we brengen de dozen gestickerd met naam en adres naar beneden bij de rest van de fietsen en dozen. Dan terug naar onze kamer, bergen de ingekochte“schatten op en gaan ff liggen….niet van plan te slapen maar het gebeurd wel. Asl we laat in de middag wakker worden is het nog warm maar gelukkig hebben we er geen last van met de airco die bijna onhoorbaar aanstaat. Dan frissen we ons op, kleden ons op z’n best aan en gaan weer naar het centrum waar ons doel de H.Mis is in de Kathedraal maar voor die tijd wil Jan nog een taartje eten….dat heeft hij verdient en ik ook. We zoeken een taartenwinkel en warempel we vinden er eentje in café MONTES… als we maar wel op tijd in de kathedraal zitten om een mooi plekje te krijgen voor de mis. Daar binnen komend gaan we in een van de zijbeuken zitten, vooraan op de eerste rij, maar we moeten na een kwartier weg omdat er pelgrims moeten zitten met een Credential, dat zijn wij!! Affijn we gaan naar de bank ernaast ook op de eerste rij.
Wachten duurt meestal lang maar er is zoveel te zien hier dat een uur om vlíegt en er ook steeds toeristen blijven rondlopen. Die worden echter op een bepaald moment tegengehouden door een van de orde bewakers van de kerk en hij hangt een koord over het gangpad zodat er verder niemand meer door gaat. De mis begint en omdat de 100.000e pelgrim vandaag is binnengekomen wordt de H.Mis met vier heren gedaan. Daarin worden deze pelgrims speciaal genoemd en bewierookt met de beroemde Botafumeiro. Ook is er een non bij aanwezig en zij zingt echt de sterren van de hemel!! Een goddelijke stem, hemels klinken de gezongen liederen en ondertussen als de mis al bijna afgelopen is merk ik dat De '''Botafumeiro'', het grootste wierookvat ter wereld, wordt aangestoken. Er komen twee mannen in rode mantel binnen met de bak hete kooltje (wierook) en doen die in de Botafumeiro, dan geeft een er een slinger aan en deze begint heen en weer te zwaaien waarna vijf sterk mannen het vat in beweging houden door aan een touw te trekken dat aan het vat vastzit. Dat duurt zo’n 5 min. en dan stoppen ze met trekken en stopt langzaam het zwaaien, dit is wel hét hoogtepunt van een pelgrimage het uiteindelijk doel, we zijn erbij en genieten volop, we hebben een prachtige plek eerste rang het kon niet beter en ik film het geheel om mezelf nogmaals dat moment te kunnen laten beleven. Dan is het voorbij, de mis eindigt met een laatste lied en gaan we uit eten in het restaurantje waar we al waren voor de taart.. Taberna MONTES aan de rúa Rainà. Inmiddels hebben we bedacht dat dit ons laatste avondmaal van onze reis zal zijn en daarom maken we er een feestje van Italiaans en heerlijke gerechten, Jan at er voor het eerst navajas en ik chipirones encebollados. Heerlijk allemaal zeker omdat de bediening ons direct herkende toen we voor de tweede keer binnenkwamen. Dan is het nog een laatste kopje koffie en thee en dan terug naar het hotel.

Do.9 juli terugreis
Vanmorgen weer op tijd wakker, onze gewone opsta tijd en wordt het nu echt de laatste keer dat we ons zó verwend voelen dat het normaal werd. Da’s niet goed dus gaan we terug vanwaar we kwamen om ons weer op een nieuw avontuur te storten, de bouw van ons nieuw huis in Leusden….
Voordat we er zijn gaan we een laatste keer ontbijten betalen onze rekening en gaan nog een uurtje of wat in deze buurt winkelen. We hebben onze vlucht pas om 15.00u en hoeven pas om 13.00u op het vliegveld te zijn dat maar een half uur met de bus verderop is. Gelukkig zie ik een winkel van Zara en heb binnen een half uur een kompleet nieuwe outfit gekocht, trui broek en hesje voor nog geen €40,- heerlijk dat dit nog net lukt. Dan drinken we op een groot plein ergens koffie en lopen daarna terug. Pakken onze handbagage en lopen 10 min om de bus te pakken. Die komt pas over een kwartier en ik ga uit de zon zitten aan de overkant op een bakje naast een oudere heer. Ik vraag beleefd of ik mag gaan zitten en zo raken we in een geanimeerd gesprek over da nieuwe wijk in aanbouw, dat deze wijk ook al 40 jaar bestaat en over zijn leven hier. Het is zo voorbij die 15 min. en daar is dan de bus, we nemen afscheid van hem stappen in en kijken nog een laatste keer naar de Kathedraal en dan is het zo maar voorbij, ik denk aan de afgelopen dage, wat ging het snel, té snel voorbij maar wat een ervaring. Blij dat we dit samen hebben gedaan anders was ik nooit meer uitgepraat geraakt, nu kunnen we onze ervaringen samen delen en erop terugkijken. Als we op de luchthaven arriveren wordt ons duidelijk dat we niet op de afgesproken tijd zullen vertrekken, dat wordt pas om 18.00u en zo zitten we aan de lunch ons te vermaken met een lappietoppie en een tablet. Gelukkig is er wifi en kunnen we intermeppen. Ondertussen wel genietend van de laatste chocolaatjes van de kinderen en wat drankjes. Tegen de tijd dat we naar de gate moeten willen we heel graag weer thuis zijn en terugdenken aan wat geweest is.... Wat een luxe heb ik gehad de afgelopen 9 weken, geen inkopen, zo aan tafel schuiven, niet de was, niet strijken kortom iets wat ik al héél lang voor ogen had is nu werkelijkheid geworden. Ook blij dat ik niet alleen de weg hoefde gaan en Jan mijn steun en toeverlaat ook meefietste…. Dit was het dan aan het einde van onze Wég en pelgrimsreis…..want

Vanaf hier….
Zal ik terugkeren
Naar het gewone leven
Van alledag
Niet gewoon meer
Na al wat ik ervaren heb
En als rijkdom
Opgeslagen in de weg
Die ik zelf ben….(Ricky Rieter)
Betti